ملخص الجهاز:
"به عبارت دیگر،در پاسخ به این سؤال اصلی که چگونه میتوان-در شرایط بیثباتی عینی و شدت و غیرتناوی بودن تحولات از یک طرف و ناتوانی تبیینهای نظری از طرف دیگر-مقوله امنیت را مورد بررسی قرار داد به گونهای که فراتر از آشفتگیهای محیط بر فضاهای فکری و عملی،درکی اقناعکننده و قابل اطمینان به دست آورد؟ به نظر میرسد بایستی با کسب توانایی و جرأت نسبت به اتخاذ رویکردی بینرشتهای،از«جامعهشناسی سیاسی» )ygoloicos lacitiloP( نهایت بهرهبرداری را نمود،ضمن آنکه توجه داشت جامعهشناسی سیاسی نیز نیازمند تغییراتی است که کاربست مفید آن را در مقولههای امنیت و امنیت ملی،مشروط به پرداختن تغییرات موردنیاز و پیگیری مستمر آنها مینماید.
بنابراین این سؤال جدی مطرح میشود که به چه طرقی میتوان به ساماندهی انتقادات و مخالفتها و ترقیق آنها پرداخت؟ ب-مقولاتی که نظیر امنیت و امنیت ملی به دلایل مختلف مسئلهساز شده و توجهات علوم مختلف را به خود جلب میکنند،به جهت فقدان الگوی مناسب تحلیل،در معرض سوءفهم قرار دارند،ازاینرو لازم است با لحاظ تاریخچهی تحولات علوم و رویکردی کثرتگرا به لحاظ نظری و روشی، سعی نمود گرایشهای بینرشتهای را برای درک صحیح آنها تقویت نمود و بدینوسیله درک و تبیین مورد نیاز را در سایه گسترانیدن افقهای جدید در مطالعات امنیتپژوهی فراهم نمود.
وی تعریف گستردهتری را پیشنهاد میکند:"تهدید برای امنیت ملی،یک اقدام یا رشته رویدادهایی است که: 1-به طرز مؤثر و در طول مدت نسبتا کوتاه،کیفیت زندگی ساکنان یک کشور را در معرض خطر قرار میدهد؛و 2-دامنه انتخابهای سیاستگذاران یک کشور یا واحدهای خصوصی غیرحکومتی (افراد،گروهها و شرکتها)را به شدت محدود میسازد[194:18]سید محمد خاتمی در دوره ریاست جمهوری خود تأکید کرده بود:بخش قابل توجهی از مسایل امنیتی را باید با دیدگاه خاص اجتماعی-سیاسی بررسی کرد."