وفاق اجتماعی در ایران مقالة

وفاق و توافق جمعی از عوامل مهم توسعه اجتماعات انسانی محسوب می‌شود. منظور از وفاق بر سر مجموعه‌ای از ارزش‌ها و باورها است که زمینه رفتارها و اعمال اجتماعی را شکل می‌دهد. بر این اساس، یکی از اصلی‌ترین اهداف همه نظام‌های سیاسی، تلاش برای یکپارچه ساختن گروه‌های اجتماعی است. از سوی دیگر، با توجه به تنوع قومی، زبانی، دینی، مذهبی و فرهنگی موجود در جامعه ایران، به نظر می‌رسد نمی‌توان در چنین جامعه‌ای منتظر و متوقع نوعی وفاق خودجوش و طبیعی بود. بنابراین ضروری است پایه‌های تقویت وفاق اجتماعی در سطح خرد، میانی و کلان مورد توجه مسئولان و سیاستمداران قرار گیرد.در این مقاله،با هدف شناخت چگونگی تقویت این پایه ها،وفاق اجتماعی در ایران مورد بررسی قرار گرفته است.