ملخص الجهاز:
"2 با پذیرش دیدگاه اول،آماده کردن فضای لازم برای واگذاری صنایع دولتی به بخش خصوصی و اقدام به فروش برخی از این صنایع،آزاد گذاشتن قیمتها، تسهیل در واردات کالا،ایجاد بازار آزاد ارز،صدور نفت بیشتر برای درآمد ارزی بیشتر و واردات بیشتر،اقدام به استقراض از خارج،مبارزه با افزایش جمعیت و کاهش آهنگ رشد آن،تشویق صادرات غیر نفتی،کاهش کسری بودجه،افزایش قیمت حداقل محصولات کشاورزی خریداری شده از سوی دولت،کاهش سوبسیدها،عدم کنترل قیمت تولیدات صنعتی دولتی،افزایش مالیتها،افزایش سهم هزینههای عمرانی به هزینههای جاری و...
در بخش هزینهها سهم هزینههای عمرانی از 7/17 درصد کل پرداختهای دولت در سال 1367 به 8/31 درصد در سال 1371 رسیده است(جدول شماره 1) با توجه به سهم درآمد نفت در بودجه و این نکته که رفع نابسامانیهای اقتصاد ایران از اهمیت یافتن هزینههای عمرانی-صرفنظر از ماهیت آن- حاصل میشود،سهم هزینههای عمرانی اندک است.
ترکیب هزینه ناخالص داخلی(به قیمتهای جاری) جدول شماره 7 (به تصویر صفحه مراجعه شود) *مأخذ:تا سال 1370 از خلاصه تحولات اقتصادی کشور در سال 1369،صفحه 26 و 27 و در مورد سال 1370 از دفترچه منتشره از سوی اداره حسابهای اقتصادی بانک مرکزی.
آیا این شیوه مدیریت اقتصادی،صنعتی شدن و سرمایهگذاریهای ملی که در ازای صدور میلیاردها بشکه نفت خام صورت گرفته و راهبر اصلی آن همیشه دولت بوده و از همان آغاز نیز امید به بخش خصوصی بسته،پاسخی مناسب برای توسعه اقصادی،اجتماعی،سیاسی و فرهنگی کشور است؟15 بازرگانی خارجی نخستین نکته در صادرات کشور اهمیت تعیین کننده صادرات نفت خام است که بین 90 و 93 درصد درآمد ارزی صادراتی کشور در سه سال اول و 86 درصد در سال آخر دوره 1370-1367 در نوسان بوده است(جدول شماره 9)."