نگاهی به بازی فرهاد اصلانی در پچپچه ها . . . پسرک آوازه خوان مقدمة ومراجعة

"هنگامی که بازیگردر فرآیند"کار روی خود"به تسلط کامل بر تمام ابزاری که برایایفای نقش در اختیار دارد می‌رسد،می‌تواند به راحتی از همه"خود"درست و به اندازه و خاص هر نقش،استفاده کند و بهاین ترتیب،متفاوت هم خواهد بود. خود را به نمایش گذاشتنوسوسه‌ای است که بازیگران را به خصوص در تئاتر به راحتیرها نمی‌کند،این‌گونه است که هرگاه هنرپیشه از بیان و حرکتیاغراق‌شده و غیرواقعی برای اجرای نقش استفاده کند،چه درسینما و چه در تئاتر به آن عنوان بازی تئاتری می‌دهند،بلکهاین‌جاست که اگر در تئاتر بازیگری به این شیوه عمل نکند آنرا چه باید نامید؟اما فراموش نمی‌کنیم که در برخی نمایش‌هابه خاطر شیوۀ اجرایی و یا ساختار نمایش‌نامه،بازیگر باید برایاجرای نقش از بیان و حرکاتی اغراق‌شده استفاده کند. یکی از ویژگی‌هایی که بازی فرهاد اصلانی را از سایرینمتمایز می‌کند این است که در هر بازی‌اش از نماد و نشانه،اغراق و به نمایش گذاشتن،همان‌قدر استفاده می‌کند کههرکس در زندگی واقعی‌اش ممکن است به کار برد."