ملخص الجهاز:
"مقایسۀ کار صدرا با خطیبان آقای ثبوت میان کار صدرا،یعنی آوردن مطالبی از دیگران بیآنکه منابع سخن خود را بیاورد،با سخنرانی یک خطیب مشابهت برقرار میکند و میگوید:«شما یک سخنران و خطیب را در نظر بگیرید که سخنرانی خودش را با بسم الله الرحمن الرحیم و بخشی از یک خطبه نهج البلاغه و یکی دو آیۀ قرآن آغاز کند»و (به تصویر صفحه مراجعه شود)در میان سخن نیز به آیات و روایات دیگری استشهاد کند و منابع سخن و منقولات خود را بیان نکند.
2-3-1،استدلال بیسابقگی دلیل دیگر آقای ثبوت آن است که اگر صدرا دست به انتحال زده بود:«چرا در طول قرنهای متوالی،بزرگترین فیلسوفان و حکمتشناسان ما این مطلب را درنیافتند؟»(ص 99) اما این دلیل درستی نیست.
؟» در جای دیگری آقای ثبوت در مقام انکار انتحال اینگونه استدلال میکند:«یعنی همه علمایی که در این مناطق بودند و به تدریس و ترویج اسفار و حل مشکلات و دقایق آن میپرداختند،مجموع آنان به اندازه آقا ضیاء عقل نداشتند که مسئلهای به این درجه از اهمیت را بفهمند؟» (ص 100) متأسفانه سبک استدلال،درست مانند استدلال همان فلسفهستیزی است که آقای ثبوت قبولشان ندارد و در این فرمول خلاصه میشود: «تو بهتر میفهمی یا...
4. فرجامین سخن آقای ثبوت به جای پاسخ به مسئلۀ اصلی،یعنی انتحال ملا صدرا و توضیحی درباره آن،در کنار انکار این ادعا و نادیده گرفتن شواهد گوناگون،به شخص مدعی حمله میکند و عمدتا از دو شیوه شناخته شده بهره میگیرد:یکی مسموم کردن چاه40 و دیگری مغالطه خودت هم!گاه نیز مرتکب مغالطه بیسابقگی میشود."