خلاصة:
علیرغم افزایش قابل ملاحظه دقت مدل های عددی گردش عمومی جو و مدل های منطقه ای، تاکنون هیچ کدام از آنها قادر به پیش بینی در مقیاس کوچک نیستند. به این منظور، مدل های مختلف آماری و دینامیکی برای شبیه سازی و ریز مقیاس نمایی خروجی مدل های GCM و RCM ابداع شده اند. در مطالعه حاضر، با استفاده از مدل MAGICC-SCENGEN خروجی های دو مدل گردش عمومی جو HadCM2 و ECHAM4 با لحاظ هجده سناریوی انتشارIPCC، برای دهه های آینده ریز مقیاس گردیده، نتایج آن بر روی ایران تجزیه و تحلیل شد. هر دهه شامل یک پریود 30 ساله است که دهه2000 نماینده (2015 تا 1986)، 2025 (2040تا 2011)،2050 (2065تا 2036) و 2075(2090 تا 2061) و دهه 2100 (2115تا 2086) است. نتایج اجرای مدل با داده های HadCM2 بیانگر کاهش 5/2 درصدی بارش کشور تا دهه 2100 است. در حالی که برای دوره مشابه در مدل ECHAM4 بارش های کشورمان به میزان 8/19 درصدافزایش می یابد. تحلیل مکانی نتایج مدل HadCM2 نشان می دهد که در دهه های آینده استان های مازندران، گلستان، خراسان شمالی، شمال خراسان رضوی و سمنان، تهران و بخش هایی از گیلان و قزوین با افزایش بارش مواجه خواهند شد، در حالی که مدل ECHAM4 برای مناطق مذکور کاهش بارش را پیش بینی کرده است. همچنین، مدل HadCM2 برای نواحی جنوب شرق کشورمان، شامل استان های هرمزگان، کرمان، بوشهر،جنوب فارس و بخش هایی از سیستان و بلوچستان کاهش بارش را پیش بینی نموده است، اما در مدلECHAM4 مناطق مذکور در دوره مشابه افزایش بارش را تجربه خواهند کرد. در هر دو مدل تمامی استان های کشور با افزایش دما در آینده مواجهند.این دو مدل، افزایش دمایی بین 3 تا 6/3 را تا دهه 2100 پیش بینی می کنند که بیشترین افزایش دما به دهه 2100 و مدل ECHAM4 مربوط است که افزایش دمایی حدود 1 درجه سانتیگراد بیشتر از مدل HadCM2 پیش بینی می کند. در هر دو مدل توزیع مکانی افزایش دما با هم مطابقت دارند.
In spite of considerable increase in the resolution of general circulation and regional models، none of these models are capable to predict and downscale the meteorological outputs in the scale of meteorological station.In this regard، different dynamical and statistical models have been developed for downscaling outputs of GCMs. In this paper، grided meteorological outputs of General Circulation Models (ECHAM4 and HadCM2) and 18 IPCC scenarios have been downscaled over Iran for future periods by MAGICC-SCENGEN model. Each period is a 30-years period centered on a year. The range of periods is from 2000 (i.e.، 1986-2015) to 2100 (i.e.، 2086-2115). Result of HadCM2 model shows a % 2.5 decrease in precipitation until 2100 but ECHAM4 shows a %19.8 increase for this period. Another difference between results of these 2 models is that HadCM2 predicts an increase in precipitation in next decades for Mazandaran، Golestan، Khorasan Shomali، Khorasan Razavi، Semnan، Tehran and some parts of Guilan and Ghazvin provinces، while ECHAM4 predicts a decrease for those regions. HadCM2 predicts precipitation decrease for southeast of country (Hormozgan، Kerman، Bushehr، south of Fars and some parts of Sistan and Baloochestan)، but in ECHAM4 those regions will have precipitation increase in similar period. About temperature، both HadCM2 and ECHAM4 agree in temperature increase in next decades for all provinces. These 2 models predict، on the average، 3 to 3.6c increases in temperature until decade 2100. Maximum increase in decadal temperature in ECHAM4 and in 2100 decad is about 1c more than HadCM2 and both of them are in conformity with each other in spatial distribution of decadal temperature.
ملخص الجهاز:
"تحلیل مکانینتایج مدل 2MCdaH نشان میدهد که در دهههای آینده استانهای مازندران،گلستان،IB}{o(1)- ledoM noitalucriB labolG o} {o(2)- ledoM etamilC lanoigeR o} {IBخراسان شمالی،شمال خراسان رضوی و سمنان،تهران و بخشهایی از گیلان و قزوین باافزایش بارش مواجه خواهند شد،در حالی که مدل 4MAHCE برای مناطق مذکورکاهش بارش را پیشبینی کرده است.
در مطالعه مذکور برای ارزیابی تغییرات اقلیمی دماو بارش از نرمافزار S-M با خروجی پنج مدل گردش عمومی جو با عناوین 21ORISC,4MAHCE,}o11o{3MAHCE,2MCdaH,}o01o{3MCdaH استفاده شد razaL {o(6)- gnilacS-nwoD o} {o(7)- illetacoL o} {o(8)- hcraeseR tsroF lanoitanrernI rof retneC o} {o(9)- razaL o} {o(10)- ledoM noitalucriC lareneG retneC yeldaH o} )912,8002,smailliW dna.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) دادهها،ناحیه و دوره مورد مطالعه با توجه به محدودیتهای موجود در اجرای مدلهای دینامیکی اقلیمی و همچنین،قدرت تفکیک فضا-زمانی کم این مدلها برای ارزیابی تغییرات اقلیمی دهههای آینده،مدل S-M برای ریزمقیاسنمایی آماری خروجی دو مدل گردش عمومی جو 2MCdaH و 4MAHCE و هجده سناریوی انتشار(جدول 1)انتخاب و با تقسیم ایران به 9 شبکه محاسباتی،برای هر کدام از مناطق مذکور تغییرات بارش و دما برایدهههای 2000،2025،2075 و 2100 با استفاده از هجده سناریوی انتشار مدلسازی شد.
نتایج نشان میدهند که میانگین دمای تمامی استانهای کشورافزایش یافته،به طوری که میانگین آن در دهههای آینده و با سناریوهای مختلف بین 0/4تا 3 درجه سانتیگراد در مدل 2MCdaH و بین 0/5 تا 4 درجه سانتیگراد در مدل 4MAHCE افزایش خواهد داشت که بیشترین تغییرات دما به میزان 4/4 تا 5/3 درجه سانتیگراد در دهه 2100 رخ میدهد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) نتیجهگیری: در این مطالعه از مدل NEGNECS-CCIGAM برای ریزمقیاسنمایی خروجیهایدو مدل گردش عمومی جو 2MCdaH و 4MAHCE با هجده سناریوی اقلیمی موردتایید CCPI بر روی کشورمان استفاده گردید."