ملخص الجهاز:
"حتی زواوی،سفیر فلسطین در تهران درمصاحبهای که در سال 1390 با روزنامۀ همشهری داشت17بیان کرد که در صورت وتوی آمریکا ما تقاضای عضویت خود را به مجمع عمومی میبریم و اگر در آنجا دوسوم آراء به دستآوردیم این امکان برایمان فراهم میشود که دولت ما به عنوان عضو سازمان ملل به رسمیتشناخته شود و این امر پشتوانهای خواهد بود تا بار دیگر با قدرت بیشتری به شورای امنیت برویم وبرای عضویت اقدام کنیم.
اکنون برای روشن شدن این موضوع که چنانچه شورای امنیت،عضویت جدید را به مجمععمومی توصیه نکند یا یکی از اعضای دائم شورای امنیت عضویت جدید را وتو کند،مجمع عمومیچه میتواند بکند رأی مشورتی دیوان بین المللی دادگستری را بررسی میکنیم: توصیۀ شورای امنیت به مجمع عمومی در رابطه عضویت در سال 1948 به دنبال درخواست مجمع عمومی از دیوان بین المللی دادگستری برای رأیمشورتی،دیوان به بررسی این سؤال حقوقی در خصوص روند شکلی پذیرش عضو جدید پرداختکه آیا مجمع میتواند تقاضای عضویت دولتی را بدون توصیۀ شورای امنیت بپذیرد؟در واقع،اینسؤال وقتی طرح شد که مجمع عمومی سازمان ملل در چهارمین نشست خود درخواست بهعضویت درآمدن 9 کشور یعنی اتریش،ایرلند،ایتالیا،سیلان،کره،پرتغال،اردن،فنلاند و نپال راکه شورای امنیت رد کرده بود بررسی میکرد و در نوامبر 1949 نظر خود را بدین صورت بیان کردکه این 9 کشور صلحجو هستند و توانایی و شایستگی رعایت مقررات منشور و انجام دادن تعهداتبرخاسته از منشور را دارند.
از جمله حقوقی که دولت بودن،برای فلسطین ایجاد میکنداین است که طبق مادۀ(2)35 اساسنامۀ دیوان بین المللی دادگستری میتواند به این دیوان و طبقمادۀ(3)12 اساسنامۀ دیوان بین المللی کیفری میتواند به دیوان اخیر دسترسی داشته باشد و بهموجب مادۀ 32 و(2)35 منشور ملل متحد برای دفاع از خود در دعوای مربوط به خود در شورایامنیت حضور یابد و توجه شورای مزبور و مجمع عمومی را به اختلافی که خود طرف آن است جلب کند،همچنین به عنوان یک دولت،با قدرت بیشتری مسئله عضویت در سازمان ملل و مسائل دیگرمربوط به احقاق حقوق خود را دنبال کند."