خلاصة:
یافتن راه کارهایی برای به کارگیری منابع انرژی در جهت بهبود عملکرد ورزشکاران یکی از مهم ترین اهداف مربیان ورزشی است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر شدت گرم کردن در فوتبالیست های تمرین کرده بر اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات است. آزمودنی های پژوهش را 10 مرد سالم فوتبالیست در سطح باشگاهی (میانگین±انحراف معیار سن 2±21 سال، قد 04/0±178 سانتی متر، وزن 18/8±80/68 کیلوگرم) تشکیل می دادند. آزمودنی ها در دو جلسه و به فاصله 72 ساعت، دو برنامه گرم کردن با شدت 50 و 70 درصد ضربان قلب بیشینه را اجرا کردند و پس از آن در فعالیتی فزاینده تا رسیدن به واماندگی شرکت کردند. ضربان قلب، اکسیژن مصرفی و دی اکسید کربن تولیدی در طول فعالیت فزاینده هر مرحله از آزمون، اندازه گیری و نسبت تبادل تنفسی محاسبه شد. برای مقایسه میزان اکسیداسیون چربی و سایر متغیرهای مکرر در دو نوع فعالیت از آزمون تحلیل واریانس مکرر (9×2) استفاده شد. همچنین در مقایسه میانگین سایر متغیرهای دو جلسه از آزمونt همبسته استفاده شد. مقادیر اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات و همچنین هزینه انرژی محاسبه شد. نتایج این تحقیق در کل نشان داد شدت گرم کردن بر میزان اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات، ضربان قلب و نسبت تبادل تنفسی بازیکنان تمرین کرده فوتبال طی فعالیت فزاینده تاثیر معنی داری ندارد (05/0p>)، اما انرژی مصرفی کل در فعالیت فزاینده با شدت زیاد به طور معنی داری بیشتر بود (05/0p<). بر اساس نتایج تحقیق حاضر توصیه می شود فوتبالیست ها و نیز ورزشکاران رشته هایی که سیستم انرژی مشابه فوتبال دارند برای استفاده بهینه از منابع انرژی و جلوگیری از هدر رفتن منابع انرژی، پیش از رقابت گرم کردن با شدت کمتر را انجام دهند
ملخص الجهاز:
"مطالعات نشان داده است در صورتی که سوختوساز عضلانی در فعالیت اولیه یا همان گرم کردن ابتدایی تمرین یا رقابت کمتر از حدی باشد که نتواند دما و میزان HP عضلانی را تغییر دهد، پویایی اکسیژن مصرفی تحت تأثیر قرار نخواهد گرفت20و این خود میتواند عاملی برای به کارگیری غیراقتصادی منابع سوخت عضلات،به خصوص منابع چربی باشد؛از این رو شدت گرم کردن قبل از فعالیت امکان دارد در تحریک و به کارگیری منابع انرژی حین فعالیت اهمیت داشته باشد و موجب افزایش کارآیی فرد در بهرهگیری از آن منابع در مدت زمان و شدت بیشتر شود.
در تحقیقات قبلی در مورد تأثیر گرم کردن بر پاسخهای متابولیکی در فعالیتهای شدید عمدتا گروههای آزمودنی در گروههایی گرم کرده و گرم نکرده مقایسه شدهاند5،23،29،32، اما در تحقیق حاضر دو نوع پروتکل گرم کردن ترکیبی استاتیک و دینامیک با شدتهای مختلف در فعالیت دینامیک استفاده شده است که از این جنبه جدید بوده،اما به نظر میرسد شدتهای بالای گرم کردن با گرم کردن معمولی از نظر میزان اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات تفاوت چندانی ندارند و تنها موجب افزایش انرژی مصرفی در رسیدن به حداکثر اکسیژن مصرفی شده است.
برای رسیدن به این قابلیت به نظر میرسد برنامۀ تمرینی چند ماههای نیاز است و به نظر میرسد به دلیل اینکه آزمودنیهای تحقیق حاضر در مرحلۀ خارج از فصل مسابقات بودند؛اثرات تمرینی و نیز فشارهای ناشی از دورۀ رقابت که حتی موجب کم بودن حداکثر اکسیژن مصرفی آنها شده در نتایج تحقیق حاضر مؤثر بوده باشد؛زیرا در تحقیقات اشاره شده است که افزایش اکسیداسیون چربی در نتیجۀ برنامۀ تمرینی سبب میشود حین فعالیت ورزشی،از گلیکوژن عضله کمتر ب عنوان سوخت استفاده شود و به دنبال آن عملکرد استقامتی بهبود یابد6،31."