عکس: ساختارگرایی در عکاسی - درباره کنتراکتیویسم و عکاسی ساختارگرا - مقالة

درحقیقت، کنستراکتیویسم آخرین و مؤثرترین جنبش مدرن هنری در روسیه سدة بیستم بود که درآغاز به‌عنوان نقطة روشنی برای امیدها و ایده‌های بسیاری از هنرمندان روسی حرفه‌ای، که اهداف و آرمان‌های انقلاب را دنبال می‌کردند، محسوب می‌شد. این حرکت، مفاهیم خود را بیشتر از کوبیسم، سوپرماتیسم و فوتوریسم وام می‌گرفت، اما قلب و نقطة کانونی آن، نظرگاهی یکسر بدیع برای خلق اشیایی بود که هنرمند در آن، جهت نسخ رویکرد هنری سنتی به ترکیب‌بندی می‌کوشید و "ساختار" را جایگزین آن می‌ساخت. برای بسیاری از هنرمندان این شاخه، چنین چیزی به مثابه "حقیقت مواد"17 تلقی می‌گردید ـ اعتقاد بر این‌که مواد و مصالح، صرفا باید درراستای ظرفیت و گنجایش خود به‌کار گرفته شوند. عامل دیگری که در این راستا، مهم جلوه می‌کرد، شیوة نمایش رفتار مصالح گوناگون بود؛ برای مثال، هنرمندان ساختارگرا از خود می‌پرسیدند چه تفاوت خاصی میان ویژگی موادی چون چوب، شیشه و فلز وجود دارد و مهم‌تر از آن‌، این‌که فرم و شکلی که یک‌اثر هنری برمی‌گزیند، چیزی است که از سوی مصالح آن، امر شده است (نه مثل آن چیزی که در تفکر سنتی وجود داشت، که این را متأثر از محیط اطراف می‌دید).