سزای توپ توخالی Literature and art

"چرا سرگشته میگردی،به هر سوی؟ چرا داری بسر خاک و بکف باد، تو هم،گویا،که عشقت کنده بنیاد؟ وگرنه این بخود پیچیدن از چیست؟ چنین هرسو بسر غلطیدن از چیست؟ هوای عشق اگر در سر نداری، چرا سرمیکنی با خاکساری؟ خطا گفتم،که عشق روی دلدار، ندار با سبکساران سروکار. تو،تا این باد دارد در سرت جای، بهرجا سرگذاری،میخوری پای. اگر این باد گردد ازحد افزون، رود جان از تنت،یکباره،بیرون. بیک سوزن زدن مرگت یقین است، سزای توپ توخالی همین است! ازین بالا و پائین رفتن آخر، ترا فرسوده خواهدگشت پیکر. چو پای سود یاران درمیان است، ز یاران آنچه میبینی زیان است. از آن یاران و از این سر سپردن، نیابی بهره‌ای،جز پای خوردن!! خدای دلفی‌7از این داوری بخشم رفت و دو گوش داور را بگوش خر مسخ فرمود. پادشاه،پوشیدن ننگ خویش را،گلاهی فراخ‌8اختراع‌ و باب کرد که هردو گوش او را از بیننده می‌نهفت لیکن پوشیدن آن از کرای‌9و سرتراش‌ روی نداشت."