خلاصه ماشینی:
جیمز موریه ( بعدها نویسنده كتاب حاجی بابای اصفهانی) كه در آن ایام با عنوان وزیر مختار موقت انگلیس در تهران بسر می برد، در روز ١٣ ماه مه ١٨١٥ (سوم جمادی الاخر سال ١٢٣٠) منشی ایرانی سفارت انگلیس را نزد میرزا شفیع صدراعظم فرستاد و اطلاع داد چون به دلایلی چند نمی تواند همراه اردوی تابستانی شاه [به سلطانیه] برود و تصمیم گرفته بواسطه هوای ناسالم تهران در ایام تابستان در كوهستان های شمیران اقامت كند بدین منظور خواهشمند است به او اجازه داده شود تا یك ساختمان كوچك موقتی برای سكونت خودش و یك ساختمان كوچك هم برای پزشك سفارت در منطقه شمیران (دهكدة قلهك) بسازد و بقیه اعضای نمایندگی نیز در آن منطقه در چادر (خیمه) اقامت خواهند نمود.
جیمز موریه در یادداشت شكایت آمیز خود به عنوان میرزا شفیع صدراعظم پس از شرح واقعه می گوید: «با توجه به پایه بلند و مقام مهم و عالی كه نواب والا (حسنعلی میرزا) در كشور دارند از اقدام او چنان آثار اقتداری مترتب می گردد كه امضاءكننده این یادداشت نمی تواند قویاً نگران نباشد كه سبب آن جز از میل و خواسته شاه یعنی پدر نواب والا ناشی شده باشد، زیرا نمی توان تصور كرد (به تصویر صفحه مراجعه شود)چنان توهینی آشكار و چنان تجاوزی فاحش را هرگز بتوان بدون اجازه فرمانروائی چون پادشاه ایران مرتكب شد، پادشاهی كه از چنان قدرت و اختیارات نامحدود برخوردارند و دقیقاً از همه جریاناتی كه در كشور می گذرد اطلاع دارند.