خلاصه ماشینی:
"عجم زنده کزدن به رسم ابوالقاسم تأملی پیرامون شاهنامه در تاریخ، و تاریخ در شاهنامه علیرضا سمیعی1 اشاره اگر شاعر، زبان زمانه است، پس باید بتوان از میان خطوط نوشته و نانوشتهی شاهنامه، زمانهی فردوسی و وضعیت تاریخی وی را مورد مطالعه و خوانش قرار داد و اگر شعر قوام تاریخ است، باید در اینکه فردوسی -که همهی شاعران بزرگ، خود را وامدار او دانستهاند- با تاریخ ما چه کرده است و بهتر بگوییم چه جایگاهی در تاریخ ما دارد، تأمل کنیم.
توجه کنیم که دوگانهی بیم و امید سطح دیگری از دوگانهی اسلامی و ایرانی است؛ ایرانیانی که دلبستهی تاریخ و تمدن خود بودند همواره گمان میکردند با ورود اسلام کار آنها در هم پیچیده و روی به نابودی نهاده، در مقابل غمخواران اسلام در این وحشت به سر میبردند که ایرانپرستان با قلب اسلام به نفع ایرانیبودن، آیین محمدی را از حیز انتفاع خارج کنند و به همین مناسبت گاهی ما را به تهمت رفض میآزردند."