چکیده:
در این نوشتار فلسفهٴ حکومت در عصر غیبت با رویکرد سیاست متعالی از منظر حکمت متعالیه تبیین می شود. سیاست زیرمجموعهٴ حکمت عملی و عمق و وسعت حکمت عملی مرهون رشد و عمق حکمت نظری است و حکمت متعالیه به عنوان وسیع ترین و عمیق ترین جریان حکمی، سیاست متعالی را ارائه می دهد. شناخت فلسفهٴ هر حکومتی وابسته به معرفت اهداف و اغراضی است که در سیاست های هر حکومت دنبال می شود. در حکمت متعالیه سیاست، مبتنی بر نبوت است و هدف نبوت رساندن انسان ناقص به کمال لایق او است و در این منظر متعالی، فلسفه نبوت، با عمقی افزون از نظریه مدنی بالطبع و قاعدهٴ لطف، دربارهٴ یک نفر نیز تحلیل و تبیین می شود، زیرا حتی یک انسان ناقص و غیرمکتفی نیز نیازمند کامل مکمل است. با تحلیل لمی این منظر، نبوت نه بر اساس تقاضای بشر بلکه به اقتضای خالقیت و هدایت و ربوبیت الهی نسبت به ماسوی است و بر اساس همین اقتضا، انبیا مظهر و خلیفهٴ کامل خداوند در این اموراند و پس از انبیا و ختم نبوت ظاهری، چهرهٴ باطنی نبوت با ائمه معصومین(علیه السلام) به عنوان جانشینان تام خاتم انبیا(ص) و جامع اوصاف او و سپس با اولیای الهی و مجتهدین و فقها در عصر غیبت ائمه (ع) که برخوردار از الهامات الهی و حوزه نبوت اند، ادامه می یابد. پس حاکمیت و سیاست جامعه اسلامی در عصر غیبت، حاکمیت و سیاستی الهی و دارای خاستگاه نبوتی است و با این منظر سیاست متعالیه شکل می گیرد. در پایان این نوشتار فرایند فکری و مدل علمی این بینش فلسفی در پانزده مرحله ارائه می گردد
The present article seeks to explain the philosophy of governance during the Occultation [of the 12th Imam] by using a meta-political approach that is based on the Transcendental Theosophy [of Mulla Sadra]. Politics is a sub-branch of practical theosophy. The depth of a practical theosophy is indebted to the depth of the theoretical theosophy on which it is based. Thus Transcendental Theosophy as the most extensive and profound theosophical trend gives rise to a profound transcendental politics. Understanding the philosophy of a government is dependant on understanding the aims and objectives a government follows.
In Transcendental Theosophy، politics is based on prophecy. The aim of prophecy is thus to promote an imperfect man to the level of perfection he or she deserves. To relate the philosophy of prophecy in such a way is different from and more profound than explaining it in accordance with the theory of ‘naturally civility’ or the law of ‘grace’، for according to transcendental analysis the philosophy includes not only societies but also individuals. Looking from this perspective، prophecy is not the requirement of human social needs but the requirement of Divine creatorship، guidance and divinity. It is in accordance with such an understanding that one can come to know that prophets are the vicegerents of God and after the prophets pass away it is the holy Imams، divine saints، and lastly jurists (in the age of Occultation) who replace them and assume their responsibilities.
Thus according to Transcendental Theosophy، Islamic politics during the Occultation is a divine politics originating in prophecy. The present study attempts to outline this process and model of philosophical thinking in the course of 15 stages.
(
, 
, 
)
