شناسایی نواحی مستعد استقرار جمعیت و فعالیت با توجه به توان های محیطی در دو استان تهران و البرز مقاله

محدوده استان های تهران و البرز به دلیل استقرار شهرهای تهران و کرج همواره مقصد بسیاری از مهاجرین از اقصی نقاط کشور بوده است. محرز است که این منطقه به وزن قابل ملاحظه ای از نظر تمرکز فعالیت ها و جوامع رسیده و بر پایه آن با مسائل و مشکلات بی شماری مواجه گشته است. شهر تهران در الگوی توزیعی جمعیت با اختصاص کلیه امکانات و تخصص ها و فرصت ها به خود و اجرای عملکردهای خاص سیاسی اداری و اقتصادی جمعیت زیادی را از تمام نقاط کشور جذب کرده و موجب به هم خوردگی و گسیختگی توزیع متناسب جمعیت و فعالیت در ساختار فضایی پیرامونش و در نتیجه بروز معضلات حاد زیست محیطی همچون آلودگی هوا و منابع آب شده است. در این مقاله تلاش گردیده تا با رویکردی آمایشی نسبت به شناخت مناطق مستعد استقرار جمعیت و فعالیت و همچنین شناخت مناطق حساس و آسیب پذیر به لحاظ عوامل و عناصر طبیعی با استفاده از نرم افزار GIS در محدوده اشاره شده، اقدام شود. هدف، شناسایی نواحی ایست که توزیع فضایی فعالیت ها و جوامع را به دنبال داشته باشد. لذا لایه های اطلاعاتی متعددی تهیه گردیده و سنتزهای نهایی بر مبنای برهم نهی و آنالیز این لایه های اطلاعاتی حاصل شده است. نتایج در سه رده کیفی و اولویت بندی شده اول، دوم و سوم به جهت استقرار جوامع و فعالیت ها طبقه بندی گردید که نشان می دهد پهنه های وسیعی از محدوده مطالعاتی واجد شرایط مساعد بوده و می تواند در صورت اتخاذ سیاست های کلان توسعه منطقه ای به عنوان مناطق توسعه پذیر با قبول نقش های عملکردی در مقیاس ملی ایفای نقش نماید. نحوه پراکندگی مناطق حساس و آسیب پذیر مشخص می کند که بسیاری از نقاط جمعیتی کنونی، در این پهنه ها استقرار یافته اند که این موضوع دلیل اصلی بروز بسیاری از معضلات موجود می باشد. بر عکس بسیاری از مناطقی که دارای شرایط مناسبی جهت استقرار هستند به دلیل عدم توجه به پتانسیل های محیطی خالی و بدون استفاده باقی مانده اند.