چکیده:
در ﻓﺮوردﻳﻦ ﻣﺎه ﺳﺎل 1431 ﻫﺠﺮی ﺷﻤـﺴﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺖ اﺳﺘﺎد ﺳﻴﺪاﺑﻮاﻟﻘﺎﺳـﻢ اﻧﺠـﻮی ﺷـﻴﺮازی، ﻫـﺴﺘﺔ اوﻟﻴ ـﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪ رادﻳ ـﻮﻳﻲ »ﻓﺮﻫﻨـﮓ ﻣ ـﺮدم« ــ ـ ـ ـ ـ ﭘﺎﻳﻪﮔﺬاری ﺷـﺪ. ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪای دو ﺳـﻮﻳﻪ ﻛـﻪ ﻣﻨـﺎﺑﻊ اﺻ ـﻠﻲ آن از ﺳ ـﻮی ﺷ ـﻨﻮﻧﺪﮔﺎن و ﻣﺨﺎﻃﺒ ـﺎن آن ـ ـ ـ ـ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ. ﻣﺨﺎﻃﺒﺎﻧﻲ از ﺷـﻬﺮﻫﺎی ﺑـﺰرگ ﺗـﺎ دورﺗﺮﻳﻦ دهﻛﻮرهﻫـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ اﻣـﻮاج رادﻳـﻮﻳﻲ ﺑـﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲرﺳﻴﺪ. اﻳﻦ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺗﺤـﺖ آﻣﻮزش ﻫﺎی ﻣﺮﻛﺰ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺮدم، اﺻﻮل ﺻـﺤﻴﺢ ﮔــ ـﺮدآوری آداب و رﺳــ ـﻮم زادﮔﺎﻫــ ـﺸﺎن را ـ ـ ـ ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻌﺪﻫﺎ در ﻗﺎﻣﻮس واﺣﺪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺮدم »ﻓﺮﻫﻨﮕﻴﺎر« ﻧﺎم ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. 1. ﻛﺎرﻣﻨﺪ ﭘﮋوﻫﺶ واﺣﺪ ﻓﺮﻫﻨﮓﻣﺮدم ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت )(Anizadeh ali@yahoo.comU U ﻓﺮﻫﻨﮓﻣﺮدم اﻳﺮان / ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن 68 261ﺑﻌﺪ از اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﻲ ﻣﺮﻛﺰ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣـﺮدم از ﺑﺨـﺶ ﺗﻮﻟﻴـﺪ ﺟـﺪا ﺷـﺪ و ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮانﻗﺪﻳﻤﻲﺗﺮﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﭘﮋوﻫﺸﻲ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺻﺪا و ﺳﻴﻤﺎ ﭘﻴﻮﺳـﺖ. ﻫـﻢاﻛﻨـﻮنﻳﻜﻲ از ﻗﺴﻤﺖﻫﺎی اﻳﻦ واﺣﺪ، »ﻗﺴﻤﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﻴﺎران« ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛـﻪ ﺑـﻪ آﻣـﻮزش ﻣﻜﺎﺗﺒـﺎﺗﻲﻓﺮﻫﻨﮕﻴﺎران ﺟﻮان و ﺗﺤﺼﻴﻠﻜﺮده و ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻫﻨﮕﻴﺎران ﺳﭙﻴﺪﻣﻮی و ﺧﺮدﻣﻨﺪی ﻣﻲﭘـﺮدازد ﻛـﻪ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ 54 ﺳﺎل، ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﺎ واﺣﺪ ﻫﻤﻜﺎری دارﻧﺪ.ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﭘﺎس ﻗﺪرداﻧﻲ از زﺣﻤﺎت اﻳﻦ ﻳﺎران ﺑﺎوﻓﺎ و اﻧﺘﻘـﺎل ﺗﺠـﺎربارزﺷﻤﻨﺪ اﻳﺸﺎن در ﻫﺮ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ ﻓﺮﻫﻨﮕﺪوﺳﺘﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﺮداﺧﺖ. اﻳـﻦﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺷﺮح زﻧﺪﮔﻲ و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎی ﻋﻠﻤﻲ ﻣﺮﺣﻮم ﻣﺤﻤﺪﻣﻬـﺪی ﻣﻈﻠـﻮمزاده، ﻓﺮﻫﻨﮕﻴـﺎر دﻳﺎر ﻛﺎزرون ﻣﻲﭘﺮدازد.روش ﺗﺤﻘﻴﻖ، اﺳﻨﺎدی اﺳﺖ و ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﻜﺎﺗﺒﺎت، دﺳﺘﻨﻮﺷـﺘﻪﻫـﺎ و آﺛـﺎر ﭼـﺎپ ﺷـﺪة ﻣﺮﺣﻮم ﻣﺤﻤﺪﻣﻬﺪی ﻣﻈﻠﻮمزاده ﺗﻘﺮﻳﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ.
خلاصه ماشینی:
" ﻣﻦ از ﻫﻤﺎن ﻛﻮدﻛﻲ اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﺮدم ﻛﻪ ﻏﻤﻲ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﺮا رﻧﺞ ﻣﻲدﻫﺪ و ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﺴﺎس ﺑﻮدم، آﻧﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮای دﻳﮕﺮان ﭘﻴﺶ ﻣﻲآﻣﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺄﺛﺮ ﻣﻦ ﻣﻲﺷﺪ و ﻣﺮا ﺑﻪ ﻓﻜﺮ واﻣﻲداﺷﺖ، ﺣﺘﻲ وﻗﺘﻲ ﻣﻲدﻳﺪم ﻣﺮاﺳﻤﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷـﻮر و ﻫﻴﺠﺎن ﺑﺮﮔﺰار ﻣﻲﺷﺪه دﻳﮕـﺮ از ﮔﺮﻣـﻲ آن ﻛﺎﺳـﺘﻪ ﺷـﺪه ﻳـﺎ دﻳﮕـﺮ آن ﻣﺮاﺳـﻢ ﺑﺮﮔـﺰار ﻧﻤﻲﺷﻮد؛ وﻗﺘﻲ ﻣﻲدﻳﺪم رﺳﻮﻣﻲ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﻣﺮاﺳﻢ اﺻﻴﻞ دﻳﺎرم ﺷﺪه؛ وﻗﺘﻲ ﺑﭽﻪﻫـﺎ را ﻣﻲدﻳﺪم ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺑﺎزیﻫﺎی ﻣﺤﻠـﻲ ـ ﻛـﻪ ﺧـﻮد ﻣـﺎ در ﻛـﻮدﻛﻲ و ﻧﻮﺟـﻮاﻧﻲ اﻧﺠـﺎم ﻣﻲدادﻳﻢ ـ ﺑﺎ ﺑﺎزیﻫﺎی ﻧﺎﻣﺘﻌﺎرف ﻛﻪ ﻣﺎل دﻳﺎر ﻣﺎ ﻧﺒﻮد اوﻗﺎت ﺧﻮد را ﺗﻠـﻒ ﻛﻨﻴـﺪ؛ وﻗﺘـﻲ ﻣﻲدﻳﺪم ﻋﺮوﺳﻲ و ﺧﺘﻨﻪ و ﺟﺸﻦﻫﺎ و اﻋﻴـﺎد و رﻓـﺘﻦ ﺑـﻪ زﻳﺎرﺗﮕـﺎهﻫـﺎ و اﻧﺠـﺎم آداب و ﺗﺮﺗﻴﺒﺎﺗﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﺔ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان دور ﻓﺮق ﻛﺮده؛ وﻗﺘﻲ اﻧﺴﺎﻧﻲ را ﻣﻲدﻳﺪم ﻛـﻪ ﺳـﺎﻟﻬﺎ ﺗﻠﺨﻲ و ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ زﻧﺪﮔﻲ را ﭼﺸﻴﺪه و ﺑﺎ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪای از ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﻋﺎﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺼﻪ و ﻣﺜـﻞ ﻓﺮﻫﻨﮓﻣﺮدم اﻳﺮان / ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن 68 661 و ﺗﺮاﻧﻪ و ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ آداب و رﺳﻮم و ﺧﺎﻃﺮات ﺗﻠﺦ و ﺷﻴﺮﻳﻦ دوران ﺣﻴـﺎت ﻛـﻪ در ﺳـﻴﻨﻪ داﺷﺖ ﻣﻲﻣﺮد و زﻳﺮ ﺧﺎک ﻣﻲﭘﻮﺳﻴﺪ؛ وﻗﺘﻲ ﻣﻲدﻳﺪم ﻗﻨﺎتﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺳـﺎلﻫـﺎ آب در آﻧﻬـﺎ ﺟﺮﻳﺎن داﺷﺖ ﻛـﻪ ﻣـﺮدم از آب آﻧﻬـﺎ ﺑـﺮای آﺷـﺎﻣﻴﺪن و رﺧﺘـﺸﻮﻳﻲ و زراﻋـﺖ اﺳـﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ، ﺧﺸﻚ ﻣﻲﺷـﺪﻧﺪ، وﻗﺘـﻲ اوﺿـﺎع ﺷـﻬﺮ ﺗﻐﻴﻴـﺮ ﻣـﻲﻛـﺮد ﻳـﺎ زﻳﺒـﺎﻳﻲﻫـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎ و ﺑﻨﺎﻫﺎ و آﺛﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ داﺷﺖ دﮔﺮﮔﻮن ﻣﻲﺷﺪ؛ وﻗﺘﻲ ﻋﺎدات و اﺧﻼق و رﻓﺘـﺎر ﻣﺮدم ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن ﻓﺮق ﻣﻲﻛﺮد )ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻘﻠﻴﺪ و ﭼﺸﻢ و ﻫﻢﭼﺸﻤﻲ( و ﺧﻼﺻﻪ ﺷـﻬﺮی ﻛﻪ ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﻴﺶ ﻟﻘﺐ ﺷﻬﺮ ﺳﺒﺰ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و دارای آبﻫﺎ و رودﺧﺎﻧﻪﻫﺎ و ﺑﺎغﻫﺎ و دﻳﺪﻧﻲﻫﺎ ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻫﻤﻪ اﻳﻦ اﻣﺘﻴﺎزﻫـﺎ را از دﺳـﺖ ﻣـﻲداد، و.."