چکیده:
ﻃﺐ ﺳﻨﺘﻲ ﭘﺎﻳﻪﮔﺬار ﻃﺐ ﻧﻮﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد، ﻗﺪﻣﺘﻲ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻫﺰار ﺳﺎﻟﻪ و ﺳﺎﺑﻘﻪای دﻳﺮﻳﻨﻪ ﺑﻪﻗﺪﻣﺖ ﻋﻤﺮ ﺑﺸﺮ دارد و ﭼﻴﻨﻴﺎن از ﺣﺪود 300 ﺳﺎل ﻗﺒﻞ از ﻣﻴﻼد ﺳﻨﮓ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﻳﻲ در ﻣﻮرد ﻃﺐ ﺳﻨﺘﻲ دارﻧﺪ.ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ اﻳﻨﻜﻪ ﻃﺐ ﺟﺪﻳﺪ اﻣﺮوزه ﺟﻬﺎن ﺷﻤﻮل ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ در ﻫﺮ ﺟﺎی آن ردﭘﺎﻳﻲ از ﻃﺐ ﺳﻨﺘﻲ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﺷﻮد ﺑﻪ ﺧﺼﻮص اﻳﻨﻜﻪ داروﻫﺎ اﻛﺜﺮا رﻳﺸﻪ ﮔﻴﺎﻫﻲ دارﻧﺪ.اﻧﺴﺎنﻫﺎی ﻣﺘﻔﻜﺮ و ﻓﻴﻠﺴﻮف ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﺰﺷﻚ، ﭘﻴﺶﻛﺴﻮﺗﺎن اﻳﻦ ﻃﺐ ﺑﻮدهاﻧﺪ و ﺑﺎ آﻣﺪن ادﻳﺎن اﻟﻬﻲ، ﭘﻴﺎمآوران اﻳﻦ ادﻳﺎن ﺧﻮد ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻃﺒﻴﺐ را ﻧﻴﺰ داﺷﺘﻪاﻧﺪ.ﻗﺮآن ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻞﺗﺮﻳﻦ راﻫﻨﻤﺎی ﺑﺸﺮﻳﺖ و ﻋﻠﻲاﻟﺨﺼﻮص ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ در ﭼﻨﺪﻳﻦﻣﻮرد از ﺳﻼﻣﺘﻲ و درﻣﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان »ﺷﻔﺎ« ﻳﺎد ﻛﺮده اﺳﺖ. درﻣﺎن ﺟﺰﺋﻲ از ﺷﻔﺎ و ﺟﻬﺖﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻔﺎ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮﻃﺶ داﺷﺘﻦ اﻳﻤﺎن و اﻋﺘﻘﺎد راﺳﺦ ﺑﻪ دﻳﻦ ﻣﺒﻴﻦ اﺳﻼم و ﻗﺮآناﺳﺖ و اﻳﻦ اﺳﺎس ﻃﺐ ﻧﺒﻮی ﻳﺎ ﻃﺐ اﺳﻼﻣﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﭼﺮا ﻛﻪ ارﺗﺒﺎط ﺗﻨﮕﺎﺗﻨﮕﻲ ﺑﻴﻦ روحو ﺟﺴﻢ آدﻣﻲ از ﻧﮕﺎه دﻳﻨﻲ وﺟﻮد دارد. در ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺟﺪﻳﺪ ﻫﻢ داﺷﺘﻦ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ درﻣﺎنو ﺑﻬﺒﻮدی )ﺷﻔﺎ( و ﭘﺰﺷﻚ، ﺟﺰء اﺻﻮل اوﻟﻴﻪ درﻣﺎن ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد. ﻛﻤﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻘﺮاطﻣﻲﮔﻮﻳﺪ: ﭘﺰﺷﻜﺎن ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺑﻴﻤﺎران را از ﻧﻴﺮوی دروﻧﻲ ﺧﻮدﺷﺎن آﮔﺎه ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ آﻧﻬﺎ از درد رﻫﺎﻳﻲ ﻳﺎﺑﻨﺪ. اﻳﻦ ﻧﻴﺮوی دروﻧﻲ ﭼﻴﺰی ﺑﻪ ﺟﺰ اﻋﺘﻘﺎد و اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺴﺖ.ﻟﺬا ﺑﻪ ﻗﺮآن اﻳﻤﺎن واﻗﻌﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺷﻔﺎدﻫﻨﺪه ﻫﺮ دردی اﺳﺖ و دارو و ﭘﺰﺷﻚﺗﻨﻬﺎ وﺳﻴﻠﻪ اﻳﻦ ﺷﻔﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ و داﺷﺘﻦ ﺑﺎورﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻗﻮی ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﺮگ و ﻣﻴﺮ ﺑﻴﻤﺎران و ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن ﻣﻴﺰان ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
خلاصه ماشینی:
" ﺑﻪﻃﻮریﻛﻪ در ﺑﻌﻀﻲ ﻛﺘﺐ ﻧﻴﺰ ﺷﺮاﻳﻂ ﺷﻔﺎ و درﻣﺎن ﻣﻨﺠﻤﻠﻪ ﻗﺼﺪ ﻗﺮﺑﺖ، اﻋﺘﻘﺎد ﭘﺎک و ﻋﻤﻴﻖ، ﻃﻬﺎرت، ﻣﺪاوﻣﺖ در ﻗﺮاﺋﺖ ﻗﺮآن، ﻧﺒﻮدن ﻣﻌﺼﻴﺖ در ﺣﺎﺟﺖ 311 / ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ اﺧﻼق ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺳﺎل ﺳﻮم، ﺷﻤﺎره ﻧﻬﻢ، ﭘﺎﻳﻴﺰ 8831 )رﺿﺎﻳﻲ، 2831( آﻣﺪه اﺳﺖ و ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﻪﺟﺰ اﻋﺘﻘﺎد و ﺗﻮﻛﻞ ﺑﺮ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮی دﻻﻟﺖ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ.
ﻛﻮﺗﺎهﺗﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﻲ ﻛﻪ از آﻳﻪ ﻣﺒﺎرﻛﻪ ﻓﻮق دﺳﺘﮕﻴﺮ اﻧﺴﺎن ﻣﺘﻔﻜﺮ ﻣﻲﺷﻮد اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺮط ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪی از ﻫﺪاﻳﺖ و ﺷﻔﺎی ﻗﺮآن اﻳﻤﺎن اﺳﺖ و ﻗﻄﻌﺎ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ اﻳﻤﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺷﻔﺎ و ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻘﺪور ﻧﻴﺴﺖ ﺟﻬﺖ ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮی ﺑﻬﺘﺮ ﺣﺪﻳﺜﻲ از ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ اﻛﺮم آورده ﻣﻲﺷﻮد: ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻻاﻗﻞ ﻫﺮ ﻣﺎه ﻳﻜﺒﺎر ﻋﺴﻞ ﺑﺨﻮرد و ﺷﻔﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻗﺮآن از آن ﻳﺎد ﻛﺮده ﺑﻄﻠﺒﺪ ﺧﺪا او را از 77 ﻧﻮع ﺑﻴﻤﺎری ﺷﻔﺎ ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ.
ﻗﺮآن ﻛﺘﺎﺑﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از 0041 ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﻧﺎزل ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺗﻨﻬﺎ اﺧﺘﺼﺎص ﺑﻪ آن زﻣﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻛﻼم ﺧﺪای ﻻﻳﺰال ﺑﻮده و ﺑﺮای ﻛﻞ زﻣﺎنﻫﺎ و ﻛﻞ ﺷﻔﺎ از ﻣﻨﻈﺮ ﻗﺮآن یع لم تأوی ل ه إلا الل ه والراسخ ون فی الع لم اﻧﺴﺎنﻫﺎی راﺳﺘﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و آﻳﻪ ﻣﺒﺎرﻛﻪ: )آلﻋﻤﺮان، 7( )ﻫﻴﭽﻜﺲ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ و ﺗﺄوﻳﻞ ﻗﺮآن آﺷﻨﺎﻳﻲ ﻧﺪارد ﺟﺰ ﺧﺪا و راﺳﺨﺎن در ﻋﻠﻢ و اﺳﻼمﺷﻨﺎﺳﺎن واﻗﻌﻲ( و ﻛﻼم اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ )ع( ﻛﻪ ﻫﻤﮕﻲ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن او را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﻴﺸﻮای دﻳﻨﻲ ﺧﻮد ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻨﺪ در ﻧﻬﺞاﻟﺒﻼﻏﻪ: وان القران ظاهره انیق و باطنه عمیق لاتفنی عجائب ه ولا تن قضی غ رائب ه )ﻧﻬﺞاﻟﺒﻼﻏﻪ، ﺧﻄﺒﻪ 81( )ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻗﺮآن در ﻇﺎﻫﺮ ﺷﮕﻔﺖآور و ﻧﻴﻜﻮ و در ﺑﺎﻃﻦ ژرف و ﺑﻲﭘﺎﻳﺎن اﺳﺖ و ﻋﺠﺎﺋﺐ و ﻏﺮاﺋﺐ و ﻧﻜﺎت و اﺳﺮار آن ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﻧﺪارد( و آﻳﻪ ﻣﺒﺎرﻛﻪ ﻓﻮق و ﻛﻼم اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﺒﻴﻦ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺮآن و ﻓﻬﻢ آن در ﮔﺮو ﻋﻠﻢ ﺣﻘﻴﻘﻲ از ﺳﻮی ﻋﺎﻟﻤﺎن راﺳﺘﻴﻦ، ﻳﻌﻨﻲ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻗﺮآن را ﺧﻮب ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻨﺪ و ﺑﻪ آن اﻳﻤﺎن دارﻧﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ."