خلاصه ماشینی:
"انسانشناسی فلسفی میتواند بر اساس دستاوردهای متنوع علوم، مبانی معرفت و پژوهش دربارهی انسان را مورد تفکر قرار دهد و بدین ترتیب در شاخههای مختلف فلسفه، علم و الهیات هم تأثیر بگذارد.
از آنجایی که حقیقت آدمی اصلیترین مقصود تفکر است، دکتر مصلح در فرازهای مختلف در عرفان ابنعربی و فلسفههای اگزیستانس به این مهم پرداخته است.
وی که در تحقیق در باب پرسش از حقیقت انسان، به همخوانی آراء ابنعربی و هیدگر پرداخته است، فراتر از یک مفهوم، پیشفرضی برای تحقیق در مقارنه بین سنت ابنعربی و هیدگر را در نظر میگیرد، که این پیشفرض، در تحقیق مذکور «حقیقتی برای انسان» است.
در انسانشناسی مورد نظر دکتر مصلح، گفتوگو نقش مهمی ایفا میکند؛ وی معتقد است که اگر بپذیریم که ساحتی وجود دارد که در آن ساحت طرح پرسش از حقیقت انسان ممکن است، در آن صورت اندیشمندان متعلق به دورههای مختلف تاریخی با وجود اختلاف در زمان، میتوانند با یکدیگر گفتوگو کنند 5 ."