چکیده:
One of the most fundamental issues concerning epistemology of the transmitted evidence is that whether or not the transmitted evidence depends upon other sources [of knowledge]. Those who advocate dependence of the transmitted evidence who are called reductionists are of the opinion that the validity of transmitted evidence depends upon the proving argument. On the contrary، those who advocate independence who are called non- reductionists are of the opinion that justification for the transmitted evidence is an independent one. In the present article، while studying the most important arguments provided by each of the above two groups، the author will discuss the relations between these arguments and ideas presented by the scholars of the Principle of Jurisprudence. The methodology employed by the author in this article is an analytic-documentary one.
خلاصه ماشینی:
غیرتحویل گرایان معتقدند توجیه دلیل نقلی وابسته به سایر منابع معرفت نیست و همین که شنونده ، عامل ابطال کننده (Defeater) یا قرینه بر خلاف مدعای دلیل نقلی نداشته باشد، میتواند بر اساس همان دلیل ، به محتوای آن باور یابد؛ ولی در دیدگاه تحویل گرایی برای اینکه شنونده در باور به دلیل نقلی موجه باشد، باید دلیل اثباتی خاصی برای اعتماد به گوینده و سخن وی داشته باشدو این دلایل نیز خود نباید از سنخ دلیل نقلی باشند، بلکه باید با کمک سایر منابع معرفتی موجه شوند که در این صورت توجیه دلیل نقلی به توجیه سایر منابع تحویل مییابد (٤٧٣.
بررسی غیرتحویل گرایان به درستی شرایط حداقلی را لحاظ کرده اند تا از آسیب زودباوری و ساده لوحی مصون باشند؛ لکن باید توجه داشت غیرتحویل گرایی بر اصول فطری انسانی تکیه دارد و معتقد است انسان هایی که از حالت فطری خویش خارج نشده اند، برای پذیرش دلیل نقلی محتاج دلیل اثباتی نیستند.
فطریبودن صداقت نیز بر فرض اثبات به همین مسئله دچارمی شود؛ یعنی اگر اثبات شود انسان ها میل فطری به راستگویی دارند، با توجه به اینکه ممکن است شخصی هرچند در لحظه یا مقطعی از حالت فطری یا طبیعی خویش خارج شده باشد، آیا میتوان نتیجه گرفت که دربارة انسان های موجود نیز اصل بر راستگویی است ؟ بنابراین پرسش این است که هنگامی که خبر کسی را میشنویم و از صدق خبر وی بی اطلاعیم ، آیامی توانیم به فطریبودن راستگویی استناد کنیم ؟ شاید بتوان چنین پاسخ داد که وقتی انسان به وجود چیزی علم داشته باشد تا علم به بطلان وجود وی نرسانیده ، علم نخستین را معتبر میدارد و این از امور تعبدی و قانونی نیست ، بلکه مقتضای طبیعت انسان و سایر حیوانات است (طباطبایی، [بیتا]، «الف »، ص ٤٤٠).