خلاصه ماشینی:
"ونگوگ در فیگور و ترکیبات چهره و اندام،تغییراتی ایجاد میکرد و چون اکثر اوقات فقر و تهیدستی مانع استخدام مدل نقاشی برای هنرمند بود،وی از چهرهء خویش مدد میجست و پرترههای بسیاری از چهره خود نقاش بهجای مانده است...
و زمانی که این کودکان بزرگ شوند و به عرصهء اجتماع قدم بگذارند،طرز تفکر و منش خویش را به صورت رسم رایج در میآورند و چنین است که دنیایی آتش میگیرد و فرو میریزد و دنیایی دیگر از میان خاکستر آنها سر بر میآورد.
وی در بخشی از مقاله خود تحت عنوان بحران در سینمای ایران که در مجله سوره،فروردین و اردیبهشت 1371 چاپ شده میگوید،مدرنیسم در حال مردن است و از آنجایی که سینمای ایران نیز تا مغز استخوان آلوده به میکروب این بیماری است سینمای موجود نیز همراه با آن خواهد مرد.
اما چه بهتر از این!تمایل طبیعی و اصیل تودههای تماشاچی به سینمای واقعی و مردمی همیشه زنده است و چنان سینمایی از میان خاکسترهای سینماری بیمار فعلی سر بر میآورد."