چکیده:
مقدّمه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی چالشها و مشکلات مدالآورترین رشتههای المپیک در ایران میباشد. با توجّه به این امر که امروزه در رقابتهای بزرگ بینالمللی، کسب مدال به افزایش غرور ملی، وجهه یا پرستیژ بینالمللی، تقویت انسجام ملی، اشاعة فرهنگ سختکوشی و مزایای دیپلماتیک منجر میگردد، توجّه بیشتر به رشتههای مدالآور یا پرمدال سهمی بزرگ در برنامهریزی بسیاری از کشورهای صاحب نام در ورزش دارد. در این میان رشتههای دو و میدانی، قایقرانی و شنا با 372 مدال، بیش از یک سوم یعنی 83/38 درصد مدالهای المپیک را به خود اختصاص داده و سهم بزرگی در تعیین جایگاه هر کشور در جدول ردهبندی مدالها و به تبع بهرهمندی از مزایای آن دارند.از سوی دیگر کشور ایران تاکنون حتی یک مدال از رشتههای مذکور در بازیهای المپیک کسب نکرده است، که این امر خود نشانة وجود مشکل و چالش در این رشتهها میباشد. از این رو، محقّقان بر آن شدند تا دلایل این امر را مورد شناسایی و بررسی قرار دهند.
روششناسی: این پژوهش با استفاده از روش میدانی انجام شده و محقّقان با پرسشنامة محقّقساخته (آلفای کرونباخ 87/0) به گردآوری دادهها پرداختند. نمونه آماری شامل 60 نفر از ورزشکاران ملیپوش دانشگاهی و 49 نفر از مربّیان با سابقة این رشتهها بوده است.
یافتهها: تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (با سطح معناداری 05/0 ) انجام شد. از آزمون t یک نمونهای برای تعیین گزینهها به عنوان عوامل چالشبرانگیز، با آزمون فریدمن نشان داده شد در گروه مربّیان، عدم وجود برنامهریزی بلندمدّت و در گروه ورزشکاران عدم حمایت رسانهها، چالشبرانگیزترین عوامل بر سر راه رشتههای مدال آور میباشند.
بحث و نتیجهگیری: با توجّه به نقش هر یک از دو عامل فوق یعنی برنامهریزی بلندمدّت و حمایت رسانهها در گسترش رشتههای مدالآور، نیاز به رویکردی اساسی در ایجاد برنامهریزی بلندمدّت و نیز تغییر جهت رسانههای گروهی در جهت حمایت از این رشتهها توصیه میشود، چرا که بیشتر چالشهای مطرح شدة دیگر معلول دو چالش مذکور است.