چکیده:
حاکمیت و تسلط رسانهها بر نوع تفکر مخاطبان در دنیایی کنونی امری رایج و متاسفانه پذیرفته شده است. در میان رسانههای فراگیر، تلویزیون از جایگاهی ممتاز برخوردار است و به دلیل ویژگی های خاص، بر دیگر رسانهها غلبه یافته است. تلویزیون در کشور ما با توده مخاطب، ارتباط وسیعی دارد و می تواند در دیدگاههای فرهنگی، سیاسی، فلسفی، اعتقادی، اقتصادی و ... مردم تاثیر بگذارد.
از این منظر تلویزیون عامل ارتباطی بسیار قوی، وسیع و عمیقی است. از طرف دیگر تلویزیون در زمینه زیبایی شناسی مخاطب و ارتقای سطح سلیقه او و ایفای نوعی نقش فرهنگی توان بالایی دارد. همچنین ارتباط تئاتر و تلویزیون از ابتدای پیدایش تلویزیون به شکل تعاملی و دوسویه وجود داشته که به شرط هدایت صحیح، می تواند به ایجاد همزیستی مسالمت آمیز میان این دو منجر شده و هر دو رسانه را منتفع کند. هرگاه این تعامل به درجه مطلوبی ارتقا یابد، هم تئاتر و هم تلویزیون به اهداف خود نزدیکتر می شوند. از طرف دیگر چون تئاتر می تواند به لحاظ عاطفی و فکری نیز تاثیر فراوانی بر مخاطب خود بگذارد، ظرفیت فراوانی برای بیان مسائل مختلف اجتماعی و سیاسی ایجاد می کند. تئاتر به زعم نگارنده، خود یک رسانه است و اتفاقا می تواند کامل ترین رسانه نیز باشد؛ زیرا ویژگی های منحصر به فرد و یگانهای به لحاظ تاثیرگذاری دارد.
پژوهش حاضر با درنظر گرفتن ویژگی های دو رسانه تلویزیون و تئاتر بر روی خصیصه فرهنگی این دو رسانه متمرکز شده است و سعی دارد تاثیرگذاری تلویزیون بر توسعه تئاتر را بررسی کند. تعامل، تاثیر و تاثر متقابل و مقایسه میان این دو رسانه نیز مبحثی است که به موازات بحث اصلی در این تحقیق دنبال شده است. در این میان چالش های تعامل میان تلویزیون و تئاتر، نقاط ضعف و قوت این دو رسانه ها، تشابه ها و تفاوت ها، کاستی ها و معضلات ایجاد ارتباط روش مند بین این دو رسانه و آثار ایجاد این ارتباط در تحقیق حاضر بررسی شده است که سیر منطقی نقش تلویزیون در توسعه تئاتر کشور را تبیین می کند. بدیهی است هدف ثانویه از انجام پژوهش هایی از این دست، تلاش برای یافتن راهکارها و راه حل های فرهنگی برای ارتقا و توسعه فرهنگی جامعه است. زیرا تقویت و پرداختن به هنر/ رسانه تئاتر به دلیل ظرفیتها و ویژگی هایی که دارد ما را در دستیابی به توسعه فرهنگی یاری می رساند.
present study has focused on cultural characteristics of the two media
of television and theater by considering their features and is going to
investigate the television influences on theater development. The reciprocal
effect between these two media is the other topic which this study probes
along the main study subject. It is apparent that the secondary aim of such
researches is to find cultural strategies and solutions in order to develop
and promote the society. To achieve this, the opinions of 70 professors and
specialists of these two media through a questionnaire have been applied.
This questionnaire expresses the logical circulation of television role on
our theater development. Alongside these, the influential challenges
between television and theater, the weak and strong points, similarities
and differences, insufficiency and troubles of making effective relationship
between them and the consequences of such a relationship have been
studied here.