چکیده:
حقوق بین الملل برخلاف پیشرفتهایی که در بخشی از حـوزه هـا داشـته اسـت در برخـی
الملل به طور یکسانی در آن پیشرفت نداشته است . رژیم های بین المللی دربرگیرندة اصول ، فصلنامه علمی پژوهشی
هنجارها، قواعد و رویه های تصمیم گیری است که به صورت کنوانسیون ، معاهدة ، قـرارداد، سیاست جهانی ،
دورة دوم ، قطعنامه ها و اعلامیه ها متجلی می شود. از جمله مواردی کـه پیشـرفت در آن بـه کنـدی شمارة اول ، صورت گرفته است رژیم های بین المللی امنیتی است . شاید بتوان گفـت معاهـده منـع و بهار ١٣٩٢ گسترش سلاحهای هسته ای (N.P.T) در مرکز رژیمهای بـین المللـی امنیتـی قـرار دارد.
فرضیه ما در این مقاله این است که این رژیم تحت تاثیر سیاست بین المللی بـر معاهـده ای تبعیض آمیز استوار است که حقوق و تعهدات نابرابری را بـین دو گـروه از کشـورهای دارای سلاح های هسته ای و کشورهای فاقد سلاح هـای هسـته ای ایجـاد کـرده اسـت .
بررسی واقع بینانه مفاد معاهده ان پی تی و رویه دولتهـای دارنـده سـلاح هـای هسـته ای نشان می دهد که انتقال دانش هسته ای به کشورهای غیر دارنـده ، تـابعی از هـدف اصـلی معاهده یعنی عدم گسترش سلاح هسته ای است . به طوری که کشورهای دارا همچنان در پی آن هستند که مزیت نابرابر تملک بر سلاح های هسته ای را جلوه ای حقـوقی داده و
و این امتیاز یعنی داشتن فن آوری هسته ای را بـرای خـود حفـظ کننـد و اجـازه ندهنـد دیگران به فن آوری بومی هسته ای دست یازند. بررسی مفاد ان پـی تـی ، بـه وجـود آوردن بانک سوخت هسته ای و نوع برخورد با مسالة هسته ای جمهوری اسلامی ایران بـه خـوبی موید این امر است .
خلاصه ماشینی:
فرضیه ما در این مقاله این است که این رژیم تحت تاثیر سیاست بین المللی بـر معاهـده ای تبعیض آمیز استوار است که حقوق و تعهدات نابرابری را بـین دو گـروه از کشـورهای دارای سلاح های هسته ای و کشورهای فاقد سلاح هـای هسـته ای ایجـاد کـرده اسـت .
اگرچه تشکیل مهـم تـرین رژیم امنیتی به ذات خود موفقیتی برای جامعة جهانی به شمار مـی آیـد ولـی کشـورهای پیشرفته از جمله ایالات متحده تلاش کرده اند این معـاده بـه گونـه ای تنظـیم شـود کـه بتوانند در نهایت برتری خود را به عنوان کشورهای دارای سـلاح مخـرب هسـته ای حفـظ کنند.
» همچنین در مادة ٥ عنوان شده که ؛ «هر یک از اعضاء این پیمان تعهد می کننـد کـه اقدامات مقتضـی را طبـق مفـاد ایـن پیمـان و بـا نظـارت شایسـتة بـین المللـی و از راه دستورالعمل های مناسب بین المللی به عمل آورده و منـافع بـالقوه هرگونـه کـاربرد صـلح جویانه استفاده از انفجارات هسته ای را با رعایت اصل عدم تبعیض در اختیار کلیة اعضای این معاهده که فاقد سلاحهای هسته ای هستند، قرار دهد و هزینة درخواست شده از این کشورها برای ادوات انفجاری مورد استفاده ، تا حد ممکـن کـاهش یابـد و شـامل مخـارج پژوهش یا توسعه نباشد...
بنـا بـراین دخالـت ایالات متحده آمریکا در روند همکاری فنی و علمی روسیه و ایران در زمینه دستیابی بـه انرژی هسته ای برای مقاصد صلح آمیز خلاف روح و مفاد این پیمان و نیز عهد نامه مودت ١٩٥٥، بیانیه ١٩٨١ الجزایر و قطعنامه ٢٦٢٥ مجمع عمومی است و از ایـن رو دخالـت - های آمریکا مسئولیت بین المللی آن کشور بر می انگیزد.