چکیده:
نوشتار حاضر به معناشناسی واژه «جسد» در قرآن کریم با روش باهمآیی میپردازد. در این راستا، آیاتی که این واژه در آنها به کار رفته از نظر باهمآیی تحلیل متنی شده و پس از تعیین مهمترین عناصری که در فرآیند باهمآیی با این واژه قرار گرفتهاند؛ یعنی جاودانگی، فراانسانی، مصر، یهود و ملک، فرضیة «اندیشة تجسد» و «مومیایی» دربارة معنای این واژه ارائه و با شواهد قرآنی، از جمله رواج اندیشة تجسد در کفار و مشرکان عصر نزول، اندیشة تجسد در یهودیت و مسیحیت، اندیشة تجسد و خداانگاری در مصر و همچنین شواهد تاریخی، از جمله پدیدههای رایج در مصر باستان همچون مومیایی، گوسالهپرستی و مومیایی آن و خداانگاری پادشاهان، فرضیة مورد نظر تأیید گردیده است. در ادامه نیز با شواهد لغوی نشان داده شده که چگونه واژة جسد و تمام مشتقات آن از مومیایی گرفته شده است. بر همین مبنا، معنای آیاتی که واژة جسد در آنها به کار رفته بازخوانی گردید و در پایان، رویارویی گام به گام قرآن کریم در نفی اندیشة تجسد در سه مرحلة مماشات، نقد و رد آن ترسیم شده است.