خلاصه ماشینی:
این ویژگی که ساده و طبیعتگرایانه ادامه پیدا کرده است،با گذشت زمان شاخابها و پارههای منظوم و غیرمنظوم خود را همچنان تداوم بخشیده،و ترانه و تصنیف،سهخشتی و چهارپاره،بیت و فریاد،کله فریاد و فراقی،واسونک،و هرسخن منظوم دیگری که در حوزه ارباب سواد و قلم قرار نگیرد،با شناخت و بررسی محققانه،مهد ادبیات شفاهی بر پیشانی آن دیده خواهد شد.
این ارثیه که دفینههای واژگانی و گویشی آن متنوع است،چه در سوگ ندبههای حماسی و چه تصانیفی که شادیزا و در جشنهای مبارک و آیینی غمز و رمز این بخش از ادبیات شفاهی را برمیتابند،با هر انگاره و برداشتی که به آنها گوش دهیم،بیانی«از ته دل»است.
این نکته تداوم بخش گنجینهای است که اگر بر دفینههای واژگانی و حال و قال روایی آن،که بیانگر بسیاری از باورها،و شکوائیههای بیصغرا و کبرای متظاهرانه است درنگ روا داشته شود،بازتابندهی دستکم گرفتههایی است که در ادبیات مکتوب کمتر رد آن دیده میشود.