خلاصه ماشینی:
"به عنوان مثال فایرابند علم را یک مذهب مبتنی بر اصول جزمی و دگماتیک، پوپر آنرا مشاهده مبتنی بر نظریه تامس کوون آنرا معما میدانست.
چرا عده زیادی اکنون علم را به جای آرمانی معرفتشناختی به عنوان ایدئولوژیک شکست خورده، ملاحظه میکنند؟ آیا باید علم را بدین گونه ملاحظه نمود؟ دانشمندان زیادی بر سر این مسأله که اساسا علم پایان یافتنی است یا نه؟ بحثهای متعددی داشتهاند.
تامس کوون نظریه پرداز پارادایم و مبنیگرایی است، به اعتقاد او اثبات و ابطال به دلیل فرض استقلال دادهها از نظریه، نمیتوانند عینیت علم را نشانه دهند.
در انتهای مقاله، نویسنده با طرح این سؤال که آیا علم باید به پایان برسد؟ میگوید؛ ضرورتا خیر، اما چنان چه دانشمندان از حیث فلسفی پیچیدگی بیشتری یابند، برهانشناسی آنها توخالی و غیرواقعی خواهد شد و چنان چه نظام آموزشی ما به جای تعلیم چیستی تفکر بر چگونگی تفکر تمرکز بیشتری نمایند، بهطور فزایندهای مردم ساده لوح و زودباور خواهند شد."