چکیده:
هدف پژوهش حاضر پاسخ به این سوال بود، آیا تغییر در مکانیسم های توجه بینایی فضایی از طریق دستکاری سازگاری نشانه-هدف می توانند مکانیسمهای توجهی محدود کنندة پردازشهای مرکزی در تکلیف چندگانه را تحت تاثیر قرار دهد؟ در این پژوهش از یک الگوی دورة بیپاسخی روانشناختی تعدیلشده استفاده شد که در آن تکلیف دوم ساده یا انتخابی بود و قبل از هدف اول یک نشانه سازگار یا ناسازگار با هدف ارائه میشد. نتایج نشان داد در هر دو تکلیف بافاصلههای زمانی مختلف، زمان پاسخ هدف ارائهشده در موقعیت توجه شده، سریعتر از زمان پاسخ هدف ارائهشده در موقعیت توجه نشده بود. در فاصله زمانی ارائة بین دو محرک برابر، کمترین زمان واکنشها مربوط به گروه ساده و بیشترین زمان واکنشها متعلق به گروه انتخابی است. علاوه بر این با افزایش فاصله بین دو محرک در هر دو گروه و در هر دو شرایط نشانهگذاری، زمان پاسخ به محرک کاهشیافته است. در مقایسة بین حالتهای آزمایش با نشانه سازگار با نشانه ناسازگار بهطورکلی زمان پاسخ به نشانه سازگار سریعتر از این زمان برای نشانه ناسازگار بود. بنابراین یافتههای این پژوهش نشان میدهد که توجه بینایی فضایی در ارتباط با محدودیتهای توجهی مرکزی است، اما احتمال کنترل توجه بینایی-فضایی بدون نیاز به منابع مرکزی پردازش نیز وجود دارد.
خلاصه ماشینی:
"روح انسان عجایبیست عظیم آدم از روح یـافت این تعظیم بلعجب روح، روح انسانیست که در این دیوخانه زندانیست (سنائی، 1368: 382) 2-6-6 رابطهی دام و صید: شیخ عطار ضمن بیان تشبیهات گوناگون در بیان رابطهی جسم و جان، تن را در حکم دام و روح را به منزله مرغی میداند که هرگز به ماهیت آن پی نمیبریم: دام تن را مختلف احوال کرد مـرغ جان را خاک در دنبال کرد روح را در صورت پاک او نمود این همه کار از کفی خاک او نمود تنت دامیست، جان مرغی عزیزست نه تن دانی نهجان تا خود چه چیزاست (عطار نیشابوری، 1361: 14) خر بسوز و مرغ جان را کار ساز تا خوشت روح الله آید پیشبــــاز (عطارنیشابوری، 1366: 645) من مرغ لاهوتی بدم، دیدی که ناسوتی شدم؟ دامش ندیدم، ناگهان در وی گرفتار آمدم (مولوی، 1363، دفتر سوم: بیت 179) 3-6-6 رابطهی دانه و زمین: مولانا در مثنوی جسم را مایه عذاب آدمی و نجات را در رستن از قید این قفس برمیشمرد.
حجاب چهرهی جان میشود غبار تنم خوشا دمیکه از آن چهره پرده برفکنم چنین قفس نهسزای چون من خوشالحانیست روم بهگلشن رضوان که مرغ آن چمنم چگونه طوفکنم در فضای عالم قدس که در سراچهی ترکیب تختهبند تنم (حافظ شیرازی، 1368: 214) 7-6 راه رهایی نفس: ابن سینا فرود آمدن حسرتآمیز روح در قالب و مدت اقامت آن را به پرتو نوری تشبیه میکند که با مرگ مضمحل میگردد، چنانکه گویی هیچ نوری ندرخشیده است."