چکیده:
قصص قرآن از دیرباز مورد توجه مفسران، محدثان و دانشمندان علوم قرآنی بوده و از ابعاد گوناگون پژوهشهای متنوعی با رویکردهای تاریخی، جغرافیایی، زیبایی شناسی و اعجاز بیانی در این موضوع سامان یافته است. لیکن بعد کلامی آن به ویژه در مسائل کلامی امامت و مهدویت کمتر مورد توجه قرار گرفته است. لذا این نوشتار در صدد است تا بنمایههای کلامی مهدویت در قصص قرآن را مورد بررسی و تبیین قرار دهد. بررسیها نشان میدهد امکان پنهانی بودن ولادت، امکان تصدی امامت در کودکی، غیبت، طول عمر، پایایی دوران جوانی، صدور معجزه در وقت ظهور، حکومت جهانی حضرت مهدی(ع) از مهمترین مباحث کلامی مهدویت در قصص قرآن است. از سوی دیگر تبیین آداب انتظار در سیمای سوره یوسف، حکمت غیبت و امکان رؤیت امام عصر(ع) بیآنکه شناخته شود، از دیگر مسائل کلامی مهدویت است که در این نوشتار از منظر قصص قرآن مورد بررسی قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
"گفتنی است که یکی از مؤیدات روایی مطلب مذکور پاسخ امام حسن (ع ) به ابوسعید عقیصا در چرایی صلح با معاویه است که حضرت فرمود: «أ لا تعلمون أننی إمامکم مفترض الطاعة علیکم و أحد سیدی شباب أهل الجنة بنص من رسول الله ص علی قالوا بلی قال أ ما علمتم أن الخضر ع لما خرق السفینة و أقام الجدار و قتل الغلام کان ذلک سخطا لموسی بن عمران إذ خفی علیه وجه الحکمة فی ذلک و کان ذلک عند الله تعالی ذکره حکمة و صوابا» آیا نمی دانید که من امام مفترض الطاعه بر شما هستم و به نص رسول خدا(ص ) یکی از دو سروران جوانان اهل بهشتم ؟ گفتند: آری ، فرمود: آیا می دانید که وقتی خضر(ع ) کشتی را سوراخ کرد و دیوار را بپا داشت و آن جوان را کشت ، این اعمال موجب خشم موسی بن عمران گردید چون حکمت آنها بر وی پوشیده بود؟ اما آن اعمال نزد خداوند متعال عین حکمت و صواب بود؟»(ابن بابویه ، ١٣٩٥ق ، ج١، ص٣١٥-٣١٦؛ طبرسی ، بی تا، ص٤٢٦-٤٢٧؛ طبرسی ، ١٤٠٣ق ، ج٢، ص٢٨٩-٢٩٠)."