چکیده:
زمينه و هدف: جمعيت سالمندان در ايران رو به افزايش است. تغذيه يكي از عوامل مهم تعيين كننده سلامت سالمندان است. شواهد قابل توجهي وجود دارد كه نشان مي دهد مصرف كم ميوه و سبزيجات مهمترين عامل خطر براي بيماريهاي مزمن است. پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان مصرف ميوه و سبزيجات در سالمندان شهر زاهدان انجام گرفته است.
روش كار: اين مطالعه توصيفي داراي جنبه هاي تحليلي بوده كه بر روي 300 سالمند 60 سال و بالاتر بستري در بيمارستانهاي شهر زاهدان انجام گرفته است. روش نمونه گيري در دسترس، ابزار پژوهش پرسشنامه پژوهشگر ساخته بوده كه روايي محتوي و نيز پايايي آن تعيين و تاييد گرديد. براي تحليل داده ها از آمار توصيفي (فراواني و درصد) و آمار استنباطي (آزمون كاي دو) و با اطمينان بيش از 99% استفاده شد.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد ميانگين سني واحدهاي مورد پژوهش7/5 ± 8/68 بود، واز نظر ميزان تحصيلات 70درصد سالمندان مورد پژوهش بي سواد بودند. 6/69 درصد ساكن شهر و 4/30 در صد ساكن روستا بودند. از نظر وضعيت تاهل 7/69 درصد واحدهاي مورد مطالعه متاهل و3/29 درصد همسر فوت شده بودند. همچنين 7/97 درصد واحد هاي مورد پژوهش كمتر از ميزان توصيه شده از سبزيجات و 64درصد كمتر از ميزان توصيه شده از ميوه ها استفاده مي كرده اند. بين تحصيلات ( p=.001 ) و تاهل(p<.001) ومصرف سبزيجات همچنين بين شهري و روستايي بودن( p<.002 )،وتحصيلات (p<.001 )با مصرف ميوه رابطه آماري معنادار وجود داشت و بين جنسيت و ميزان مصرف ميوه و سبزيجات رابطه آماري معناداري يافت نشد. مهمترين موانع عدم مصرف كافي ميوه و سبزيجات عدم آگاهي، مشكلات اقتصادي و مشكلات دهاني و دنداني بوده است.
نتيجه گيري: ميزان مصرف ميوه و سبزيجات در سالمندان مورد مطالعه بسيار كم است و با توجه به اهميت نقش مصرف كافي ميوه و سبزيجات در سلامت سالمندان برنامه ريزي آموزشي و مداخلات تغذيه اي براي اين گروه ضروري است.