چکیده:
موضوع پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر مهارت های تنظیم هیجان، خودپذیری، در زوجین در آستانه ی طلاق شهر تهران می باشد. این پژوهش که در سال تحصیلی 1394 - 1395 انجام شده است با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 30 نفر از زوجین در آستانه ی طلاق شهر تهران 15) نفر به عنوان گروه آزمایش و 15 نفر به عنوان گروه کنترل) انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای تحقیق از پرسش نامه های تنظیم هیجانی گارنفسکی، خود پذیری آیزنک و سازگاری زناشوئی اسپینر استفاده شد. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از تحلیل کواریانس نشان دادکه فرضیه ی اول مبنی بر معناداری مداخله ی مورد نظر بر پذیرش خویشتن معنادار بوده(p<0/000 )بوده و در نهایت توانسته است مهارت های تنظیم هیجان را به طور معناداری بهبود بخشد(p<0/000)بنابراین فرضیات پژوهش مبنی بر معناداری تاثیر مداخله ی مورد نظر بر متغیرهای پژوهش تایید می گردد. نتایج این پژوهش توجه به عوامل چندگانه ی سرشتی، خانوادگی و اجتماعی را به عنوان متغیرهای تاثیر گذار در تحول مشکلات زناشوئی این پژوهش درمانهای مبتنی بر رویکرد کل گرا و مبتنی بر هیجان ها از قبیل رفتاردرمانی دیالکتیک را به عنوان درمان های با کارآمدی بالا در اختلالات مربوط به سازگاری پایین زناشوئی پیشنهاد می کند.
خلاصه ماشینی:
دراین پژوهش از روش تحقیق نیمه آزمایشی استفاده شد، طرح پژوهش از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه است که مداخله درمانی رفتاردرمانی دیالکتیک به عنوان متغیر مستقل و مهارت های تنظیم هیجان، رضایت زناشوئی و پذیرش خویشتن در زوجین در آستانه ی طلاق و زوجین عادی به عنوان متغیر وابسته در نظر گ .
تحلیل کوواریانس متغیر سازگاری زناشوئی زوجین در آستانه ی طلاق شهر تهران شاخص های آماری منابع واریانس, مجموع مجذورات, درجه آزادي, ميانگين مجذورات, F, اندازه اثر اثر مداخله, 99.
76, كل, 11384, 30, 01/0**p< با توجه به جدول، سطح معناداری این جدول که برابر با 000/0 می باشد و از 05/0کوچکتر می باشد بیانگر این است که متغیر سازگاری زناشوئی در مرحله پس از انجام آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک با این متغیر در مرحله پیش آزمون تفاوت معناداری دارد و چون اندازه اثر این متغیر مثبت است بیانگر این است که این متغیر در پس آزمون پیشرفت داشته است و همچنین با توجه به اندازه اثر این متغیر که برابر با 67/0می باشد به این نتیجه می رسیم که به طور تقریبی 67 درصد رفتاردرمانی دیالکتیک بر سازگاری زناشوئی تاثیر داشته است.
1, كل, 4103, 30, 01/0**p< با توجه به جدول، سطح معناداری این جدول که برابر با 000/0 می باشد و از 05/0کوچکتر می باشد بیانگر این است که متغیر سازگاری اجتماعی در مرحله پس از انجام آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک با این متغیر در مرحله پیش آزمون تفاوت معناداری دارد و چون اندازه اثر این متغیر منفی است بیانگر این است که این متغیر در پس آزمون کاهش داشته است و همچنین با توجه به اندازه اثر این متغیر که برابر با 62/0می باشد به این نتیجه می رسیم که به طور تقریبی 62 درصد رفتاردرمانی دیالکتیک بر کاهش ملامت خویش، تاثیر داشته است.