چکیده:
خانه به عنوان قرارگاه رفتاری خانواده ، از لحاظ عملکردی و کالبدی، مکان شکل گیری رفتار، فرهنگ و اخلاق واحد اجتماع است . خانه ی سنتی ایرانی مکانی سازنده و مناسب برای این مهم بوده است . اما معماری مسکن امروز ایران ، خصوصیات ایرانی بودن خود را از دست داده و به تبع آن قابلیت پرورش فرهنگ ایرانی از آن سلب شده است . لذا از الزامات ما در عصر جدید، توجه به معماری اصیل سنتی و احیای معماری دیرپای ایران است . در اینجا با نیم نگاهی به معنای خانه و معماری سنتی و یادآوری ارزش ها و معیارهای آن ، به بررسی و تحلیل چند مجموعه ی مسکونی در بافت قدیم همدان پرداخته ایم تا با تکیه بر مبانی و معیارهای طراحی سنتی و نیازمندی های زندگی امروز، الگویی ارائه داده ، تا ضمن اقتباس از معماری سنتی، پاسخ گوی نیازهای جامعه در کالبدی شایسته برای فرهنگ ایرانی باشد.
خلاصه ماشینی:
در جستجوي هويت گمشده ي خانه هاي سنتي همدان در قالب طراحي مجتمع مسکوني در بافت سنتي شهر همدان طاهره بيات (کارشناسي ارشد معماري، دانشگاه آزاد اسلامي، همدان ، ايران ) محمد مهدي گودرزي سروش (دکتراي تخصصي معماري، عضو هيات علمي دانشگاه آزاد اسلامي، همدان ، ايران ) چکيده خانه به عنوان قرارگاه رفتاري خانواده ، از لحاظ عملکردي و کالبدي، مکان شکل گيري رفتار، فرهنگ و اخلاق واحد اجتماع است .
در اينجا با نيم نگاهي به معناي خانه و معماري سنتي و يادآوري ارزش ها و معيارهاي آن ، به بررسي و تحليل چند مجموعه ي مسکوني در بافت قديم همدان پرداخته ايم تا با تکيه بر مباني و معيارهاي طراحي سنتي و نيازمندي هاي زندگي امروز، الگويي ارائه داده ، تا ضمن اقتباس از معماري سنتي، پاسخ گوي نيازهاي جامعه در کالبدي شايسته براي فرهنگ ايراني باشد.
حال اگر قرار باشد ما در کنار يک اثر تاريخي بنايي احداث کنيم آيا براي احترام و ارزش گذاري و حفظ هويت آن بنا مي بايست ساختمان جديد مطابق همان معيارها به لحاظ فرم ، شکل و حتي استفاده از همان مصالح ساخته شود؟ در اين صورت يادمان هاي دوره ما براي آيندگان چه خواهد بود؟ معماري و زندگي آيينه تمام نماي يکديگرند.
اگرچه نوآوري در معماري غربي بسيار زياد است و شهرها از طرح هاي مدرن استقبال زيادي کردند، اما معماري مدرن از زبان معماري اصيل جدا شده و بي هويت و بدون زبان تاريخي پيش رفت که اين امر منجر شد تا انسان به معماري خاصي رجوع کند که نه تنها هويت داشته باشد بلکه با محيط تاريخي و اجتماعي بشر منسجم باشد و با داشتن زباني شيوا، گذرگاهي براي هويت بشري را ايجاد کند.