چکیده:
خانواده مهمترین کارگزار جامعه پذیري است. زیرا نخستین محیطی است که کودك خردسال به تدریج می شود. از طرفی خانواده موجب تأمین ارزشهاي « اجتماعی » ارزشهاي اجتماعی را فرا می گیرد و به اصطلاح
والاي محبت و احترام میان عناصر اصلی است که بر اساس آن فرزندان به افرادي لایق مبدل گشته و به درستی ایفاي نقش می کنند. در واقع نوع روابط اعضاي خانواده به رفتار و کنشهاي پدر بستگی دارد. همچنین ناتوانی و عجز پدر در انجام وظایف و نقشهاي مربوط به خود باعث می شود که شبکه روابط اجتماعی گروه خانواده نامتعادل شود. این پژوهش توجه خود را به مسأله ي اعتیاد پدر و تأثیر آن بر رشد اجتماعی فرزندان معطوف کرده است و با در نظر گرفتن اعتیاد پدر به عنوان یک متغیر ثابت و رشد اجتماعی فرزندان به عنوان یک متغیر وابسته سعی کرده است مقایسه اي را در دو گروه فرزندان داراي پدر معتاد و فرزندان داراي پدر غیرمعتاد انجام دهد. این تحقیق از نوع علّی- مقایسه اي (پس رویدادي) است، ابزار سنجش رشد اجتماعی، پرسشنامه ي ساخته شده بر اساس مقیاس واینلند میباشد که بوسیله ي آزمون t در سطح 0/05 در دو گروه 50 نفری فرزندان 18- 12 داراي پدر معتاد و فرزندان داراي پدر غیرمعتاد با تفکیک جنس و بوسیله ي نرم افزار SPSS ارزیابی شده است. براي انتخاب گروه مقایسه از روش مانند گیري استفاده شده است.
نتایِج به دست آمده به این صورت است؛ بین رشد اجتماعی فرزندان داراي پدر معتاد و فرزندان داراي پدر غیرمعتاد تفاوت معنادار وجود ندارد 0/05<P . همچنین بین رشد اجتماعی فرزندان دختر داراي پدر معتاد و فرزندان دختر داراي پدر غیرمعتاد تفاوت معنادار وجود ندارد 0/05<P . اما بین رشد اجتماعی فرزندان پسر داراي پدر معتاد و فرزندان پسر داراي پدر غیرمعتاد تفاوت معنادار وجود دارد 0/05<P . این نتایج نشان می دهد که پدر الگوي مناسبتري براي فرزندان پسر می باشد ولی در مورد دختران در مواقعی که پدر نتواند نقش خود را به درستی ایفا کند، نقش مادر در خانواده پر رنگ تر شده و دختران از مادر بیشتر الگو پذیري دارند