چکیده:
امام با درس آموزی از گذشته تاریخی شیعه و نهضت های آزادیخواهانه ملت ایران در
عصر معاصر، انقلاب خویش را بر یک پایگاه فکری استوار بنا کرد.
سبک سیاسی امام آمیزه ای از چهارضلع فلسفه، فقه، عرفان و اخلاق بود که
هوشمندانه این چهار عنصر را به هم آمیخت و معجونی کیمیاصفت به نام حاکمیت دینی در
قرن بیستم را نوید داد.
امام از 15 خرداد 1342 با کشاندن مبارزه به کانون فقاهت یعنی حوزه علمیه قم و
حضور مرجعیت شیعی در سطح رهبری سیاسی جامعه، تراز رویاروئی با نظام شاهنشاهی را
ارتقاء بخشید و با آگاهی دادن به ملت از یک سو و فراگیری پیام او از طریق بهره برداری از
کیفیت های نوین ابلاغ، ازسوی دیگر، به شیوه محافظه کارانه مبارزه پایان داد و با شجاعت
تمام در 15 خرداد 1342 پایان قدرت متمرکز، نظارت ناپذیر، غیرمشروع و مخالف با دین و
آئین ملت را به عنوان یک هدف سیاسی و انقلابی مطرح نمود و با این مولفه ممتاز مبارزاتی ،
توانست و دایره فکری سیاسی شیعه در روزگار معاصر را از موقعیتی مدافع و یا معترض به
وضعیتی منتقد، مدعی و مبتکر دگرگون سازد.
آغاز نهضت امام در 15 خرداد 42 در عاشورا و اوج گیری انقلاب اسلامی در محرم و
صفر، نشانگر ابتنای معرفتی امام به عنوان پرچمدار انقلاب بر آموزه های نهضت حسینی و
الگوپذیری از آن بوده است.
میزان تاثیرپذیری قیام 15 خرداد از نهضت عاشورا، با طرح شهادت به عنوان رمز
پیروزی قیام، توسل به نهضت ابا عبدا ... الحسین تفسیر عینی یافت و شعار ” کل یوم
عاشورا، و کل ارض کربلا “در جامعه مطرح شد و با طرح نمودن آسیب های سال 60 هجری،
به آسیب های ایران عصر پهلوی اشاره کرد و تاسی به سالار شهیدان و درس آموزی از
نهضت کربلا را مبنای اعتماد به نفس، فداکاری، مسئولیت شناسی و مبارزه با حکومت جور،
دانست.
پایه و اساس این بهره برداری از عاشورا، معرفی امام حسین به عنوان الگوی
دست یافتنی برای مردم بود . این گونه نگرش و بهره برداری امام از سنت عاشورا موجب
شد که مردم نیز مجددا قیام امام حسین را ارزیابی عقلانی کرده وکاربرد مدل حسین یزید
در رابطه با رژیم پهلوی ملموس تر شود.
امام با بازتفسیر مفاهیم شیعی، نه فقط اتحاد نیروهای مذهبی را موجب شد بلکه
زمینه را برای پیوستن سایر نیروهای اجتماعی به صف مبارزه فراهم کرد و با تفسیر انقلابی
امام، یک نظام نمادین، یکپارچه و متحدی فراهم شد تا پیرامون آن گروه های دارای
رهیافت های فکری متفاوت و متنوع گرد آیند و بدین صورت بنیان های معرفتی انقلاب که از
15 خرداد 1342 طراحی شده بود و در طول 15 سال مبارزه بی امان امام، روحانیت و مردم
با نظام سلطنت، پایائی و پویائی خود راحفظ کرده بود، به فراگفتمانی بدل شد که در عین
ایجاد وحدت میان ملت، با تاسی به روح مبارزاتی شیعه، شکست های تاریخی ملت را به
کامیابی و فلاح تبدیل کرد.
خلاصه ماشینی:
"امام با بازتفسیر مفاهیم شیعی ، نه فقط اتحاد نیروهای مذهبی را موجب شد بلکه زمینه را برای پیوستن سایر نیروهای اجتماعی به صف مبارزه فراهم کرد و با تفسیر انقلابی امام ، یک نظام نمادین ، یکپارچه و متحدی فراهم شد تا پیرامون آن گروه های دارای رهیافت های فکری متفاوت و متنوع گرد آیند و بدین صورت بنیان های معرفتی انقلاب که از ١٥ خرداد ١٣٤٢ طراحی شده بود و در طول ١٥ سال مبارزه بی امان امام ، روحانیت و مردم با نظام سلطنت ، پایائی و پویائی خود راحفظ کرده بود، به فراگفتمانی بدل شد که در عین ایجاد وحدت میان ملت ، با تأسی به روح مبارزاتی شیعه ، شکست های تاریخی ملت را به کامیابی و فلاح تبدیل کرد.
امام با باز تفسیر مفاهیم شیعی ، نه فقط اتحاد نیروهای مذهبی را موجب شد بلکه زمینه را برای پیوستن سایر نیروهای اجتماعی به صف مبارزه فراهم کرد و با تفسیر انقلابی امام ، یک نظام نمادین ، یکپارچه و متحدی فراهم شد تا پیرامون آن گروه های دارای رهیافت های فکری متفاوت و متنوع گرد آیند و بدین صورت بنیان های معرفتی انقلاب که از ١٥ خرداد ١٣٤٢ طراحی شده بود و در طول ١٥ سال مبارزه بی امان امام ، روحانیت و مردم با نظام سلطنت ، پایائی و پویائی خود راحفظ کرده بود، به فراگفتمانی بدل شد که در عین ایجاد وحدت میان ملت ، با تأسی به روح مبارزاتی شیعه ، شکست های تاریخی ملت را به کامیابی و فلاح تبدیل کرد."