شرح دعای ابوحمزه ثمالی( قسمت هشتم)؛ غرور بالله مقاله

انگيزه گنهکار آنچه در رابطه با اين قسمت از دعا به نظر مي رسد: 1- اينکه چنين نيست که همه گنهکاران انگيزه گناهانشان، بي معرفتي به خدا و يا عدم اعتقاد به آگاهي ذات حق از گناه آنها باشد،‌بلکه چه بسا گنهکار (که در هنگام وسوسه نفس و شيطان به گناه دست مي زند و قاعدتاً بايد رعايت محضر ربوبي و حياء از خداوند مانع از ارتکاب گناه گردد و به خود با در نظر گرفتن عظمت حق اجازه جرأت به گناه ندهد) با شناختي که از ستاريت و پرده پوشي و حلم خداوند دارد، به پروردگار کريمي که او را خلق کرده و تسويه و تعديل نموده است، مغرور نمايد و از اين صفات خداوندي، سوء استفاده کرده، ننگ گناه را به خود بخرد، و اين خود غرور است. مطابق اين بيان همينکه انسان گناهي را با دلگرمي که در اثر شناخت از عفو و حلم و ستاريت خداوند انجام مي دهد گناهش بد است و بدتر اينکه از گناه ناراحت نيست بلکه دلگرم هم مي باشد. معناي غرور شيطان بوسيله خدا توجيه دادن نظر مردم است به نمونه هاي حلم و عفو خداوند.