چکیده:
نیروهای نگودری شاخه ای جدا شده از مغولان واقع در اولوس جغتای بودند، نام آنها برگرفته از فرمانده شان نگودر بود که از طرف خان بزرگ و برای کمک به هولاکو خان همراه با سپاهیانی وارد مرزهای ایران شد. پس از کشته شدن نگودر جمعّیت همراه او که گویا هزار نفر بودند در شرق ایران ماندند و تحت رکاب امرای آل کرت شمشیر زدند. نگودریان در عصرایلخانان یورش های مکرری به نواحی مرکزی وجنوبی ایران داشتند و دردسرهای فراوانی برای حکومت مرکزی بوجود آوردند. با شکل گیری حکومت نگودری با پیوستن به سپاه تیموریان نقش نظامی بارزی ایفا کردند. این مقاله با روش مرسوم تحقیقات تاریخی، از طریق منابع کتابخانه ای نقش،کارکرد و اهمیّت آنها در فاصله زمانی مذکور مورد واکاوی و بررسی قرار داده است.
Neguderian forces were a separate branch of Mongols located in Joghatai Ulus. They
had their name taken from their high command, Neguder, who had been dispatched by
the Great Khan (Genghis Khan) to Iran in order to help Hulagu Khan. After the death of
Negudar, a population of roughly ten thousand who had come with him settled in the
east of Iran; since then, they fought for Kurt dynasty. In the Ilkhanid period, Neguderians
had a series of repeated attacks toward the central and southern areas of Iran and
made a lot of trouble for the Iranian central government. After the rise of the Timurids,
the Neguderian population joined the Timurid army and played a signifcant military role
in the Timurid’s victories. This article, through common historical method and library
sources, tries to examine the role and function of Neguderians between the Mongols’
invasion and the fall of the Timurids.
خلاصه ماشینی:
"در صفحات بعدی خواهیم گفت که در جریان بر آمدن تیمور و در جنگ قدرت با مدعیان دیگر، نیروهای قراووناس حامیان اصلی امیرحسین ، رقیب اصلی تیمور بودند و این در حالی است که همان زمان در بین سپاهیان تیمور امیری مقتدر از نگودریان به نام حاجی ســیف الدین در میان ملازمان نزدیک تیمور خدمت می کرد.
در حقیقت ، نخستین باری که تیمور بــا این جمعیت تلاقی پیدا کــرد به جریانی بر می گردد که حاکم سیســتان از آنها یعنی امیر تیمور و امیرحســین برای ســرکوب یکی از دشــمنانش دعوت به عمل آورد؛ آن دو که در پی تســلط بر ماوراءالنهر بودند و از بدســت آوردن غنایم و ســپاهی بیشتر و بدســت آوردن نامی برای خود راهی شــرق و جنوب شرق ایران شدند، موعد ملاقات خود را گرمسیر هیرمن در خانه تومن نگودری قرار دادند.
سوال این جاست که چرا نگودریان که خود مغولان راستینی بودند از دربار ایلخانان رانده شــدند و به الوس جغتای برنگشــتند؟ برای پاسخ به آن باید گفت ، نگودریان مردمان جنگجویی بودند، داشــتن سرستیز و کینه از حاکمان ایلخانی به کشته شدن فرمانده شان از یک ســو و عدم پذیرش سبک زندگی یکجانشــینی که الوس جغتای و ایلخانان پیش گرفته بودند از دیگر ســو، موجب شــد که آنها هم چنان به عنوان یک نیروی مستقل با حفظ رسومات و اصالت خود عمل کنند و تا مدت ها دســت به غارت مناطق وشهرها بزنند.
با درســتی این ادعا بازهم می شــود گفت : هزاره ها پیش از مغولان در مرزهای شرقی ایران و افغانستان امروزی مسکن داشته اند و شاید به دلیل کثرت جمعیتی یا داشــتن فرهنگ بالاتــر بتدریج نگودریان در آنها حل شــدند و از تاریخ به عنوان قومی مستقل با اصالت مغولی حذف شدند."