خلاصه ماشینی:
یک بار ایشان از این راز پرده برداشت و به یکی از شاگردان که اصرار بر ادامهی سخن داشت، فرمود: «عزیزم این قدر اصرار بر تمام کردن حرف خود نداشته باش، خداوند به من عنایتی فرموده است که به محض اینکه کسی دهان خود را به سخن گفتن باز میکند، میفهمم که چه میخواهد بگوید».
بسیاری از اوقات در حالی که به شدت سرگرم بحث و بررسی مباحث علمی بود به محض اینکه کسی قرآنی را جهت استخاره به دست ایشان میداد با یک نگاه و توجه و ذکر «یا الله» به طور کامل از اطراف خود غافل میشد و قطرات اشک از گوشهی چشمان نافذش جاری میگشت.
دیگر ویژگی ایشان محبت ـ در حد عشق ـ به اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) بود که در این صراط مستقیم سر از پا نمیشناخت.