خلاصه ماشینی:
* حضرت آیةالله خویی(قدس سره)( 6 )؛ اگر ضعف او به قدری است که معمولا نمیشود آن را تحمل کرد خوردن روزه اشکال ندارد، در این صورت هر وقت توانایی پیدا نمود باید قضای آن را بگیرد و احتیاط واجب دادن فدیه است.
* حضرت آیةالله مکارم شیرازی(مدظله العالی)( 12 )؛ اگر به قدری ضعف پیدا کند که تحمل آن بسیار مشکل شود، میتواند روزه را بخورد و همچنین اگر خوف بیماری داشته باشد و در صورتی که تا سال بعد هم نتواند قضا کند باید کفارة مد طعام را بدهد و قضای این روزهها بر او واجب نیست.
* حضرت آیةالله نوری همدانی(مدظله العالی)( 13 )؛ انسان نمیتواند برای ضعف، روزه را بخورد، ولی اگر ضعف او به قدری است که معمولا نمیشود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.
توضیح المسائل، ص 273، م 1592 و استفتائات، ص 111، س 367.
توضیح المسائل، ص 252، س 1344 و استفتائات جدید، ج 2، ص 152، س 439.