چکیده:
این پژوهش برای تعیین نقش واسطهای انگیزش درونی در رابطه بین ادراک از سبکهای والدگری و تابآوری تحصیلی دانشآموزان دختر انجام شد. به این منظور 312 دانشآموز دختر کلاس دوم متوسطه آموزش و پرورش منطقه 18 شهر تهران به روش نمونهبرداری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند و به سه مقیاس ادراک شیوه والدگری (گرولنیک، دسی و ریان، 1997)، مقیاس تابآوری تحصیلی (مارتین، 2003) و مقیاس انگیزش درونی (والرند و دیگران، 1992) پاسخ دادند. نتایج نشان داد که ادراک سبکهای والدگری با تابآوری تحصیلی رابطه مثبت معنادار دارد. نتایج تحلیل مسیر نیز نشان داد که ادراک از سبکهای والدگری با واسطه انگیزش درونی بر تابآوری تحصیلی تأثیر غیر مستقیم و مثبت معنادار دارد. درمجموع ادراک از سبکهای والدگری 15درصد از انگیزش درونی را تبیین کرد و 35 درصد از تابآوری تحصیلی توسط ادراک از سبکهای والدگری و انگیزش درونی پیشبینی شد. باتوجه به یافتهها میتوان گفت که انگیزش درونی نقش واسطهای در رابطه بین ادراک از سبکهای والدگری و تابآوری تحصیلی دارد