گروگان ها را آزاد کنید (سخن سردبیر) سرمقاله

"طبیعی است که وقتی کانون انتظار دارد که حتی در هنگام ورشکستگی مالی، همگان به عنوان عزمی ملی،آستین بالا بزنند و این نهاد را با هزینهء ملی‌ سرپا نگاه دارند،چنین عشقی باید دو طرفه باشد. -حتی اگر ملاک،پای‌بندی به نوع نگاه ایدئولوژیک و سلایق سیاسی‌ برخی از مدیران کانون باشد و فرض کنیم که ابراهیمی و گروگان نیز چنین‌ پای‌بندی‌هایی دارند،باز هم کسانی بیرون از کانون،چنین تعهدی دارند. البته در این میان،یک استثنا وجود دارد: -اگر ملاک کانون،صفای باطنی و روشن ضمیری آدم‌ها باشد،به عنوان‌ کسی که سابقهء دوستی بیست ساله(درست از سال 1361)با جعفر ابراهیمی‌ و حمید گروگان دارم،شهادت می‌دهم که به راستی انسان‌هایی پاک و عزیز و شریف را برگزیده‌اند. اما: برای آن که دوباره حلاوت و لطف بزرگ‌داشت زحمت کشیده‌های این‌ عرصه در مذاق‌مان زنده شود،برای جعفر ابراهیمی و حمید گروگان،به عنوان‌ شاعران و نویسندگانی که سرمایه‌های این مردم به شمار می‌روند،توفیق آرزو می‌کنیم و امیدواریم که بازنشستگی اداری آنان،مجالی تازه و سرآغازی‌ پر برکت برای بیشتر و بهتر نوشتن باشد."