چکیده:
سطح رقابت پذیری کشورهای جهان یکی از معیارهای مهمی است که بسیاری از متغیرهای اقتصاد خرد و کلان را در نظر میگیرد. این شاخص در راستای حفظ بقای هر کشوری، نقش مهمی را بازی میکند؛ بنابراین هدف از انجام این مطالعه ، ارائه مدلی ابتکاری از متغیرهای شاخص رقابت پذیری جهانی «مجمع جهانی اقتصاد» در قالب مدل تحلیل پوششی دومرحله ای داده ها و سنجش کارایی این شاخص - با توجه به اهداف سند چشم انداز ١٤٠٤- برای چهل کشور منتخب آسیایی، شمال آفریقا و اقیانوسیه (با تاکید بر کشور ایران ) طی سال های ٢٠١٠-٢٠١١ تا ٢٠١٤-٢٠١٥ است . با توجه به جامعیت گزارش های «مجمع جهانی اقتصاد»، داده های موردنیاز برای انجام این مطالعه از گزارش های این مجمع استخراج شده و به روش مدل دومرحله ای تحلیل پوششی داده ها و با استفاده از نرم افزار WIN QSB تجزیه وتحلیل شده است . نتایج نشان میدهد شاخص رقابت پذیری جهانی ایران طی سال های اشاره شده روند مناسبی را طی نکرده است و تحقق اهداف سند چشم انداز بیست ساله نیازمند الگوبرداری از کشورهای مرجع مشخص شده در این پژوهش است .
خلاصه ماشینی:
همان طور که ملاحظه میشود از سال ٢٠١١ ایران روند نزولی در این شاخص داشته است [٢١]؛ البته باید اشاره کرد که رتبه های منتشرشده بدون درنظرگرفتن همگنی و تجانس بین کشورها است و اتکای به آن قابل تردید است ؛ چراکه با توجه به تجزیه وتحلیل های انجام شده در این مطالعه وضعیت GCI ایران و جایگاه آن نسبت به کشورهای متجانس طی سال های در نظر گرفته شده رو به بهبود است ؛ اما حرکت آن کند است و با این روند نمیتواند جایگاه اول در منطقه را کسب کند؛ همچنین با توجه به نتایج پژوهش ، علت اینکه ایران نسبت به کشورهای منتخب جایگاه مناسبی ندارد در کنار عواملی چون پایین بودن توسعه سیاست های خارجی و جذب سرمایه گذاریهای خارجی، شرایط نامساعد اقتصاد کلان و به کار نگرفتن مناسب جمعیت جوان ، می توان به توجه کم به کیفیت و قیمت کالا و خدمات و حق مالکیت و همچنین نامشخص بودن مفهوم رقابت با توجه به دولتیبودن اقتصاد اشاره کرد؛ بنابراین پیشنهاد میشود کشورهایی که طی سال های ٢٠١٠ تا ٢٠١٤ به عنوان واحد مرجع (مخصوصا کشورهایی که طی ٥ سال به عنوان واحد مرجع عنوان شد) برای کشور ایران انتخاب شدند، موردبررسی دقیق تر و الگوبرداری – نه در همه موارد - قرار گیرند.