چکیده:
در سراسر جهان، روند روبه‌رشد شهرنشینی پیامدهای منفی مشهودی به دنبال داشته‌است. آگاهی از این پیامدها به افزایش تقاضای گروه‌های ذی‌نفع و سیاست‌گذاران در راستای ارزیابی جامع‌تر و کامل‌تر آثار پروژه‌های توسعه شهری بر مناظر شهری، انجامید. ارزش‌گذاری خدمات اکوسیستم1 (ESV) رویکرد نسبتاً نوینی است و از آنجا که به سیاست‌گذاران شهری در تصمیم‌سازی بهتر در راستای برنامه‌ریزی پایدار شهری کمک می‌نماید، در منابع معتبر به عنوان روشی مناسب یادشده‌است. این مقاله قابلیت خدمات اکوسیستم شهری را در ارتقای برنامه‌ریزی پروژه‌های توسعه شهری در راستای رسیدن به شهرهایی پایدارتر، بررسی می‌کند. نخست، خدمات اکوسیستم مهم در مناطق شهری، دسته‌بندی شده‌اند. سپس این مطالعه منابع تأثیرگذار و معتبر در حوزه (ESV) مورد بررسی قرارداده‌است. در نهایت، این مقاله به تحلیل امکان تقویت برنامه‌ریزی شهری با استفاده از ارزش‌گذاری خدمات اکوسیستم می‌پردازد. با توجه به نوشتار پیش‌رو، می‌توان نتیجه گرفت که بسیاری از خدمات اکوسیستم شهری تاکنون شناسایی و ارزیابی شده‌اند. همچنین، از نقش اساسی در سلامت بشر و تاب‌آوری شهری برخوردارند.
Given the accelerating rate of urbanization worldwide, negative externalities have emerged. This awareness has led to rising demands of political and stakeholder communities to more comprehensively assess impacts of urban development projects on urban landscapes. The Ecosystem Services Valuation (ESV) is relatively a new approach which describes in the scholarly written literature as a good way to provide decision-makers with better choices in their decisions for sustainable city planning. This article explores the potential of urban ecosystem services for improving planning of urban development projects to reach more sustainable cities. First, important ecosystem services in urban areas are classified. Second, the study explores influential literature and their notions in the context of (ESV). Finally, the article analyzes how the ecosystem services valuation may inform urban planning. From the following review, it could be found that many urban ecosystem services have already been identified, characterized and valued. Also, they play a critical role in the human well-being and urban resiliency.
(
, 
, 
)
