چکیده:
هدف: این پژوهش با هدف مقایسهی تاثیر آموزش برنامهی فرزندپروری مثبت و برنامهی مدیریت والدین برمشکلات رفتاری کودکان و سبک والدگری انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی» پیش آزمون - پسآزمون - پیگیری با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعهی آماری پژوهش شامل همهی والدین کودکان با مشکلات رفتاری مدارس دبستانی شهرسنندج درسال ۱۳۹۵ بود. نمونهای به حجم ۰٩ نفر با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی چند مرحلهای انتغاب شد. شرکتکنندگان پرسشنامههای مشکلات رفتاری کانرز (۱۹۹۰) و فرزندپروری آلاباما (۱۹۹۶) را درسه مرحله تکمیل نمودند. مدیریت والدین در قالب ۱۳ جلسهی ۶۰ تا۶۰ دقیقهای و فرزندپروری مثبت در۸ جلسهی دو ساعته در دوگروه آزمایش اجرا شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره تحلیل شد. یافتهها: مدیریت والدین بر هریک از مشکلات سلوک. اجتماعی» روانتنی» خجالتی- اضطراب تاثیر بیشتری نسبت به برنامهی فرزندپروری مثبت نشان داد (p<0/01). همچنین تاثیر برنامهی مدیریت والدین برهریک از ابعاد فرزندپروری مثبت» درگیری مثبت و کاهش تنبیه بدنی و نظارت ضعیف نسبت به برنامهی فرزندپروری مثبت بیشتر بود (p<0/01). نتایج پیگیری پس از یک ماه نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در نمرات مشکلات رفتاری و والدگری تفاوت وجود دارد و اثربخشی هردو مداخغله درمانی برمشکلات رفتاری و والدگری مثبت بعد از یک ماه باقی ماندهاست (p<0/01). نتیجهگیری: یافتههای پژوهش نشان داد که آموزش مدیریت والدین بر مشکلات رفتاری و فرزندپروری مثبت تاثیر بیشتری نسبت به برنامهی آموزشی فرزندپروری مثبت دارد.یافته های این پژوهش برای روان درمانگران و مشاوران در زمینه ی انتخاب نوع مداخله برای آموزش والدین مفید خواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"Chorpita, Daleiden, Ebesutani Young, Becker & Nakamura.
با توجه به تحقیقات بیان شده در مورد سیر بروز و پیشرفت مشکلات رفتاری و سبکهای والدگری نامناسب و نیز با توجه به نیاز به دانش در مورد اولویت روشهای مداخلهی کارآمدتر و با اندازه اثر بیشتر، کاربست و مقایسهی روش آموزش مدیریت والدین (PMT) و فرزندپروری مثبت (Triple P) میتواند در کاهش مشکلات رفتاری و افزایش والدگری مثبت تأتیر داشته باشد و ارجحیت این رویکردها را برای متخصصین مشخص نماید.
این پژوهش، با هدف مقایسهی تأثیر فرزندپروری مثبت Triple Pو مدیریت والدین PMT بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان و افزایش والدگری مثبت والدین صورت گرفت.
در تبیین تأثیر بیشتر PMT میتوان گفت، اگرچه هر دو رویکرد بر والدگری مثبت (تقویت مثبت، تحسین و تأیید در مقابل رفتارهای مناسب کودک و بیتوجهی، سکوت و محرومیت در مقابل رفتارهای نامناسب کودک) اشاره دارند ولی روش آموزش مدیریت والدین PMT بر هماهنگی و تعامل والدین در تربیت مثبت کودک تأکید دارد و همچنین علاوه بر ابعاد مشترکی که با Triple P دارد، شامل جلساتی برای توافق والدین و هماهنگی رفتار آنها در تعامل با کودک است، در حالیکه در آموزش فرزندپروری مثبت Triple P تنها بر نحوهی مواجههی هر یک از والدین نسبت به رفتارکودک پرداخته شدهاست (کازدین، 2005؛ ساندرز، 2005).
Group parent-child interaction therapy: A randomized control trial for the treatment of conduct problems in young children.
Triple P-Positive Parenting Program: Towards an empirically validated multilevel parenting and family support strategy for the prevention of behavior and emotional problems in children."