چکیده:
در این مطالعه به بررسی اثر پرداخت یارانه انرژی، مصرف انرژی، توسعهی مالی، سرمایه گذاری مستقیم
١٣٥٠ و با استفاده از – خارجی و آزادسازی تجاری بر آلودگی محیط زیست در ایران طی دوره ١٣٩٣
الگوی یوهانسن پرداخته شد. نتایج نشان داد که مصرف انرژی، توسعه مالی، یارانه انرژی، سرمایه گذاری
مستقیم خارجی و درجه باز بودن اقتصاد با انتشار دی اکسید کربن رابطه مستقیم دارد به گونه ای که به
ازای یک درصد افزایش در مصرف انرژی، توسعه مالی، یارانه انرژی، سرمایه گذاری مستقیم خارجی و
درجه باز بودن اقتصاد، آلودگی هوا به ترتیب
0/98، %22، 0/51 ، 0/28 ، %15
درصد افزایش مییابد.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین با توجه به اهمیت ویژه ی محیط زیست در قانون اساسی و برنامه های پنج ساله ی توسعه کشور و از طرفی اهمیت شاخص های مهم اقتصادی (باز بودن درجه اقتصاد، توسعه مالی، میزان مصرف انرژی، سرمایه گذاری مستقیم خارجی و پرداخت یارانه انرژی) به علت ماهیت تأثیرگذار آن ها در فر ایند توسعه ی کشورهای در حال توسعه از جمله ایران و مغایرت اهداف اقتصادی و زیست محیطی در بیشتر موارد، همچنین با توجه به نقش غیر قابل انکار محیط زیست در حیات بشر و اثر آن بر تولیدات بخش های مختلف اقتصادی، پرداختن به اثر این شاخص ها بر آلودگی محیط زیست در جهت کاهش آلودگی، حفاظت از محیط زیست و یافتن راهکارهایی که قادر به حداقل کردن خسارات زیست محیطی در فعالیت های اقتصادی باشد؛ بسیار حائز اهمیت می باشد.
یکی از دلایل اصلی آلودگی و تخریب محیط زیست ، گرم شدن تدریجی جهان در اثر انتشار گازهای گلخانه ای به ویژه انتشار دی اکسید کربن ناشی از مصرف انرژی به صورت سوخت های فسیلی در طول فرآیند رشد اقتصادی کشورها است .
نتایج تخمین مدل در بلند مدت با استفاده از VECM (به تصویر صفحه مراجعه شو د)مأخذ: یافته های تحقیق بر اساس نتایج : مصرف انرژی بر آلودگی محیط زیست (انتشار دی اکسید کربن ) اثر مثبت و معناداری دارد به گونه ای که یک درصد افزایش در مصرف انرژی، ٠/٩٨ درصد انتشار دی اکسید کربن را افزایش میدهد.
بنابراین در این مطالعه به بررسی اثر پرداخت یارانه انرژی، مصرف انرژی، توسعه ی مالی، سرمایه گذاری مستقیم خارجی و آزادسازی تجاری بر آلودگی محیط زیست در ایران پرداخته شده است ."