چکیده:
این مقاله اثر فساد مالی بر تخصیص استعدادهای اقتصاد ایران سالهای 1363 تا 1393 را بررسی کرده است و برای کشف اثر عوامل غیرقابل مشاهده و لحاظ تغییرات ساختاری اقتصادی و اجتماعی و سیاسی از رویکرد مدل سری زمانی ساختاری استفاده کرده است. نتایج پژوهش نشان میدهد: افزایش فساد مالی، افزایش توسعهی مالی، افزایش نرخ رشد سهم نسبی مخارج مصرفی دولت در تولید ناخالص داخلی و افزایش سهم نسبی ارزش افزودهی بخش خدمات در تولید ناخالص داخلی، تخصیص استعدادهای اقتصاد ایران سالهای 1363 تا 1393 را منحرف و نابهینه کرده است.
خلاصه ماشینی:
ir تاريخ دريافت : ١٣٩٦/١١/١٠ تاريخ پذيرش : ١٣٩٧/٠٦/١٢ چکيده اين مقاله اثر فساد مالي بر تخصيص استعدادهاي اقتصاد ايران سال هاي ١٣٦٣ تا ١٣٩٣ را بررسي کرده است و براي کشف اثر عوامل غيرقابل مشاهده و لحاظ تغييرات ساختاري اقتصادي و اجتماعي و سياسي از رويکرد مدل سري زماني ساختاري ٢ استفاده کرده است .
نتايج پژوهش نشان ميدهد: افزايش فساد مالي، افزايش توسعه ي مالي، افزايش نرخ رشد سهم نسبي مخارج مصرفي دولت در توليد ناخالص داخلي و افزايش سهم نسبي ارزش افزوده ي بخش خدمات در توليد ناخالص داخلي، تخصيص استعدادهاي اقتصاد ايران سال هاي ١٣٦٣ تا ١٣٩٣ را منحرف و نابهينه کرده است .
هدف اين مقاله بررسي اثر فساد مالي بر تخصيص استعدادهاي اقتصاد ايران سال هاي ١٣٦٣ تا ١٣٩٣ است و به منظور کشف اثر عوامل غيرقابل مشاهده و لحاظ تغييرات ساختاري اقتصادي، اجتماعي و سياسي از رويکرد مدل سري زماني ساختاري استفاده شده است .
چون ماهيت عوامل موثر غيرقابل مشاهده بر تخصيص استعدادها، تصادفي هستند و روند مشحصي ندارند، از اين رو براي تصريح مدل اقتصادسنجي تخصيص نابهينه ي استعدادهاي اقتصاد ايران سال هاي ١٣٦٣ تا ١٣٩٣، از مدل سري زماني ساختاري (٧) استفاده ميشود.
نتايج اين مدل دلالت دارد که افزايش شاخص فساد مالي و افزايش نرخ رشد سهم نسبي مخارج مصرفي دولت در توليد ناخالص داخلي و افزايش سهم نسبي ارزش افزوده ي بخش خدمات در توليد ناخالص داخلي و افزايش توسعه ي مالي جملگي با وقفه ي يک ساله ، تخصيص استعدادهاي اقتصاد ايران را در سال هاي ١٣٦٣ تا ١٣٩٣ نابهينه کرده است .