یادداشت‌های فیس‌بوکی (5) مقاله

آن عهد چه بود که این همه وزیر خارجۀ آمریکا را به خود مشغول کرد و بعدها این همه در اوضاع دنیا مؤثر واقع شد؟ من وقتی وندی شرمن را در فیس بوک می دیدم که خودش اشک می ریخت و می گفت جان کری در آن جلسۀ تاریخی بغض کرده بود و چند لحظه ای حتی قادر به سخن گفتن نبود، برایم روشن شد که اتفاقی که در وین افتاد و مصالحه ای که صورت گرفت حاصل نهضت یا انقلابی است که در دهۀ شصت میلادی در آمریکا اتفاق افتاد، انقلابی که من سال ها بود گمان می کردم در دهۀ هفتاد مرد و آثار آن هم یکی دو دهۀ بعد با پیر شدن نسلی که آن نهضت را آغاز کرده بودند از میان رفت. ولی وقتی لحظه ای را مجسم می کنم که وزیر خارجۀ ایالت متحدۀ آمریکا با پای شکسته در یکی از مهمترین جلسات سیاسی و بین المللی نیم قرن اخیر نشسته و در حالی که بغض گلوی او را فشار می دهد می گوید من در جوانی با خودم عهد کردم که به جنگ پشت کنم و به صلح روی آورم و هم اکنون هم در وفای به آن عهد است که در اینجا نشسته ام، از تجسم این صحنه نمی توانم متأثر نشوم و گمان می کنم که بسیاری از کسان دیگری هم که این داستان را در فیس بوک یا جاهای دیگر از خانم شرمن شنیده اند مانند خود او تحت تأثیر قرار گرفته اند.