جایگاه علامه حلّی در تاریخ دانش منطق مقاله

علامه حلی از منطقیان برجسته اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم» جایگاه والایی در تاریخ علم منطق دارد. برجستگی وی در دانش‌های دیگر به‌خصوص علوم دینی» بر منزلت وی در دانش منطق سایه افکنده است. آثار منطقی علامه به بیست اثر بالغ می‌گردد که بعضی از آنما رساله‌هایی کوتاه. برخی مشتمل بر علوم سه‌گانه منطق, طبیعیات و الپیات و بعضی شرح, تلخیص یا نقد آثار دیگران است. نوآوری‌ها و پژوهش‌های منطقی علامه حلی فراوان است. این کثرت را می‌توان این گونه تبیین کرد که وی به‌عنوان متکلمی که دغدغه اندیشه دینی دارده منطق گریزی شخصیت‌هایی چون ابن‌تیمیه حوانی را آغاز قشری‌گری و ورود افکار سخیف و خرافی در ساحت آندیشه دینی می‌دانست و آزاین‌رو منطق‌گرایی را همجون سدی دربرابر قشری‌گری - که همچون سیلی بنیان کن» اندیشه دینی را تهدید می‌کرد - توسعه داد. بیشتر آثار منطقی علامه هی در سنت منطق گرایی دوبخشی نگارش یافته که از الاشارات والتنیی‌هات ابن‌سینا الگو گرفته است.