چکیده:
با اهمیت یافتن دانش در پیشبرد شئون مختلف زندگی بشری، خلق و مدیریت دارایی های دانشی نقشی تعیین کننده در ارزشآفرینی و حفظ زیستپذیری آینده ی دانشگاه ها یافته است. در این راستا دانشگاه ها ناگزیر از بازشناخت سرمایه های فکری خود و اشکال جدیدی از مدیریت می باشند که توجه به ارزش آفرینی از این سرمایه ها را در کانون توجه خود قرار دهد. برای این منظور پژوهش حاضر با بررسی تفصیلی مفهوم و انواع سرمایه های فکری دانشگاه، خود را از پژوهش هایی که سرمایه فکری را در شرکت های تجاری مفهوم سازی نموده اند، متمایز میکند و به سمت دستیابی به الگویی شناختی از اساسی ترین سرمایه های فکری دانشگاه حرکت میکند. در ادامه الگوی بدست آمده برای بررسی وضعیت سرمایه های فکری در یکی از برترین دانشگاه های ایران به کار برده شده است. روش پژوهش، با «دانشگاه شریف» توصیفی پیمایشی است که جامعه ی آن عبارت است از اعضای هیئت علمی حجم 300نفر. نمونه گیری از نوع طبقه ای و شامل 103نفر از اعضای هیئت علمی میباشد. ابزار اندازه گیری، یک پرسش نامه ی محقق ساخته میباشد که بر اساس مبانی نظری و پیشینه ی پژوهش بدست آمده و پایایی و روایی آن بررسی و تایید شده است. داده ها با استفاده از آزمونt، آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) و آزمون فریدمن (Friedman) تجزیه و تحلیل و نهایتا یافته های پژوهش بحث و بررسی شده است. یافته ها نشان می دهد که وضعیت سرمایه انسانی بالاتر از متوسط، اما وضعیت سرمایه نوآوری، سرمایه سازمانی و سرمایه ارتباطی پایین تر از متوسط میباشد. به طوریکه مجموعا براساس یافته ها، وضعیت کلی سرمایه فکری در دانشگاه شریف پایین تر از متوسط بدست آمده است.
خلاصه ماشینی:
بحث و بررسی یافته ها بحث و بررسی یافته اول : بر اساس یافته های مربوط به سؤال اول پژوهش که ناظر به وضعیت سرمایه انسانی دانشگاه شریف است ، میتوان وضعیت این سرمایه را در ارتباط با کارکردهای سه گانه ی دانشگاه یعنی آموزش ، پژوهش و مأموریت سوم (خدمات دانشگاهی) این گونه تحلیل نمود: آموزش : اگرچه اعضای هیئت علمی برای آموزش از انگیزش بیش از متوسطی برخوردار هستند و توانایی خود را برای پاسخ گویی به تقاضاهای آموزشی بیش از متوسط میدانند، اما افت تحصیلی دانشجویان را نیز نگران کننده میدانند.
بحث و بررسی یافته دوم : مجموعا بنا بر یافته های مرتبط با سرمایه نوآوری که در بخش قبل ارائه شد، میتوان این سرمایه را در دانشگاه شریف ، متناسب با کارکردهای سه گانه ی دانشگاه این گونه تحلیل نمود: آموزش : اعضای هیئت علمی به میزان متوسطی، تجارب آموزشی خود را در قالب محصولاتی مشخص عرضه می کنند، به میزان کمتری محصولات آموزشی جدید عرضه مینمایند، وضعیت بازنگری در رئوس و محتوای دروس و همچنین راه اندازی میان رشته ایها که از لوازم نوآوری آموزشی هستند و همچنین شکل گرفتن آموزش ، معطوف به حل مسائل و مشکلات جامعه که به نظر میرسد بستر لازم برای نوآوری را فراهم می کند، همگی از وضعیتی متوسط یا زیر متوسط برخوردار هستند.