چکیده:
این نوشته «معرفی کابالا در عرفان یهود و نقد و بررسی آن» است؛ بنابراین، نخست به معرفی «عرفان»، «یهود» و «قبالا» پرداخته، سپس آن را نقد و بررسی کرده است. هدف این پژوهش شناخت «عرفان یهود» با اشاره به ظهور یهودیت و تحولات آن، و نقد و بررسی مکتب عرفانی یهود، یعنی «کابالا» است. در این راستا توقع بود که دین یهود و کتاب موسی و ایده های او، در عرفان قبالا اشراب شده باشد؛ لیکن آبشخور این عرفان از نظر فکری عقیدتی، به دوران قبل از موسی و کاهنان و ساحران مصری بازگشت داشته و این همانی است که موسای نبی آن را برنتابیده و رد کرده است. روش این تحقیق، کتابخانه ای و به شکل توصیفی تحلیلی است.
خلاصه ماشینی:
6. برگرفته از شریعت: چون «اعتقادات عرفای یهودی از مفاهیم و ارزشهای خاص یهودیت نشئت گرفته؛ یعنی در نهایت از ایمان به احدیت خداوند و معنای وحی او؛ آنچنانکه در تورات، یعنی شریعت مقدس دین یهودی آورده شده است» و از جهتی، چون عرفان یهود در اشکال گوناگونش، نمایانگر تلاشی برای تفسیر ارزشهای دینی یهود، بر حسب ارزشهای عرفانی است (آیین قبالا، ص52)، در نتیجه عرفان یهود برگرفته از شریعت یهود خواهد بود.
7. نمادگرا: گرچه قبالا با شریعت همراهی خیلی خوبی دارد و تمام تعالیم خود را از تورات و تلمود میگیرد، اما نمادگرایی قبالایی و معرفی وقایع مهم تاریخ قوم که در تورات و تلمود بدان اشاره شده است، بهعنوان یک نماد، اصلا به مذاق سنت یهودی خوش نمیآید و با آن دشمنی شدید دارند.
صفات خشم و سخط که از صفات برجستة یهوه در تورات است؛ در قبالا تأثیر بسزایی گذاشته است؛ به طوری که در مراتب تجلی ذات یکتا سفیرانی که بازوی چپ تجلیات خداوند است و «گوورا» (جبروت) نام دارد، منشأ خشم و شرور شناخته شده است و «این جهان عاصی بلیة شر را جنبة تاریک هر چیز زنده را تشکیل میدهد و او را از درون تهدید میکند، برای نویسندة کتاب زوهر جنبة بسیار سحرانگیز و جذابی دارد» (جریانات بزرگ در عرفان یهود، ص208).
نکتة قابل توجه اینکه عرفا ادعا میکنند که تمام تعالیم خود را از تورات و تلمود گرفتهاند؛ در حالی که این داشتهها مشحون از تناقضات آشکار و فراوان با الهیات و توحید بوده که همگی مورد تشکیک فلاسفه قرار گرفتهاند و آنها ناگزیر برای فرار از تباینگویی به طرح «شطح» پناه بردهاند؛ گوئیا برای عارف در مقام «صحو» و سکر، شطح گفتن و سرودن مانعی ندارد و از او رفع قلم شده است.