چکیده:
پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر تحمل پریشانی و هراس اجتماعی بر میزان استفاده از شبکههای اجتماعی دانشآموزان انجام شد. روش پژوهش علی – مقایسهای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشآموزان دختر مقطع متوسطه و هنرستان شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بود که با استفاده از فرمول کوکران و با روش طبقهای نسبتی، 385 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه میزان استفاده از شبکههای اجتماعی مجازی، مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر و پرسشنامه هراس اجتماعی کانر استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (مانووا) و آزمون تجزیه تابع تشخیص تحلیل شدند. یافتههای مانووا نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه با استفاده زیاد و کم زیاد از شبکههای اجتماعی در تمام مولفههای تحمل پریشانی (تحمل، جذب، ارزیابی و تنظیم) و هراس اجتماعی (ترس و اجتناب) وجود داشت و دانشآموزان با استفاده زیاد از شبکههای اجتماعی ، تحمل پریشانی کمتر و هراس اجتماعی بیشتری داشتند. همچنین تجزیه تابع تشخیص، به یک تابع تشخیص معنادار منجر شد که طبق این تابع مؤلفه تنظیم، جذب، ارزیابی از تحمل پریشانی و مؤلفه ترس و اجتناب از هراس اجتماعی، دارای بالاترین توان در تمایز دو گروه از دانشآموزان بودند. براساس نتایج حاضر، تحمل پریشانی و هراس اجتماعی از عوامل مرتبط با استفاده از شبکههای اجتماعی هستند.
The aim of this study was the Comparison of the effect of distress tolerance and social phobia on the rate of student use virtual social networks. The method of this study was causal-comparative. The statistical population was all high school girls’ students in Tehran city who were studying in the academic year of 2018-2019. A sample of 385 individuals was selected through Cochran formula and Stratified sampling. Data were gathered using the questionnaire of the use of virtual social networks, simons and gaher distress tolerance scale, and conner's social phobia questionnaire. Data were analyzed using the discriminant function analysis. The results of discriminant analysis indicated one significant component. According to the recognized component, regulation, absorption, evaluation related to distress tolerance and fear and avoidance related to social phobia had the highest ability to differentiate between two groups of students. Also, the majority of the students with high use of virtual social networks and the highest percentage of recognition (69. 2%) were correctly distinguished from other students and 66/9% of the subjects in the two groups were classified according to the obtained function correctly. The results of this classification indicated the ability of these variables in distinguishing between students with Different rates of using virtual social networks. Based on the present results, distress tolerance and social phobia factors related to the use of social networks.
خلاصه ماشینی:
social phobia ریسک پذیری شناخته می شوند (٢٠٠٥ ,Turner &Beidel ) و این شرایط خلقی ، مواجهه آنها بـا شرایط مخاطره آمیز مانند پیوستن به گروه هم سالان یا حضور در رویدادهای مخاطره آمیز اجتمـاعی را محدود میکند (٢٠١٥ ,McElvaney &Richard, Richardson, Timulak, ).
دوبـرین و پاسـاریلو (٢٠١٦ ,Pasarelu &Dobrean ) در یک مطالعه نظام دار به بررسی تـأثیر شـبکه هـای مجـازی بـر هراس اجتماعی پرداختند، نتایج پژوهش این پژوهشـگران نشـان داد کـه در بیشـتر مطالعـات انجـام گرفته رابطه مثبتی بین استفاده از شبکه های اجتماعی مجـازی بـا هـراس اجتمـاعی نشـان داده شـده است .
همچنـین ، بـا آگاهی از نتایج پژوهش هایی از این قبیل ، ابعاد بیشتری از استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی در دانش آموزان بررسی شد؛ بنابراین ، هـدف پـژوهش حاضـر پاسـخ بـه ایـن سـؤال بـود کـه آیـا بـین دانش آموزان با استفاده زیـاد و کـم از شـبکه هـای اجتمـاعی مجـازی در تحمـل پریشـانی و هـراس اجتماعی ، تفاوت معنی داری وجود دارد؟ روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف در دسته ی تحقیقات کاربردی و از لحاظ نحوة گردآوری اطلاعـات جزو پـژوهش هـای علـی مقایسـه ای بـود.
در تبیین این یافته ، تحقیقات نشان داده است که تحمل پریشانی کـم ، منجـر بـه افـزایش بـروز اخـتلالات روانـی مثـل پرخاشـگری (٢٠١٤ ,McIntyre) و افسـردگی (٢٠١٣ ,Andrews &Williams, Thompson, ) شـده اسـت و گـزارش شـده کـه افسردگی (٢٠١١ ,Mills &Prusakowski, Shofer, Rhodes, ) و همچنین پرخاشگری با اعتیاد به تلفن همراه (٢٠١٤ ,Kim &Hahn ) رابطه دارد.