چکیده:
هلاکوخان مغول پس از تصرف ایران و پایهگذاری حکومت خویش در شهر تبریز به سال ۷۳۶ ه مکتبی هنری بر پایه
سنتهای هنری ایران پایهگذاری کرد که به مکتب تبریز اول مشهور است. در میان آثار بجای مانده از این مکتب نسخه
خطی شاهنامه معروف به شاهنامه دموت از جایگاه ویژهای برخوردار است که نگارههای آن نشانگر شاخصههای تصویری
این مکتب است. هدف اصلی این تحقیق شناسایی، گردآوری و تحلیل شاخصههای نگارگری دوره ایلخانان مغول در تبریز
با نگاه ویژه به شاهنامه مصور دموت میباشد. این تحقیق با این پرسش آغاز گردیده است که ، شاخصهها و ویژگیهای
بارز نگارگری مکتب تبریز ایلخانی کدام است و نگارههای شاهنامه دموت دارای کدام ویژگیهای سبکی میباشد؟،روش
تحقیق تحلیلی-توصیفی است و به این منظور ابتدا به جمعآوری منابع تاریخی و دیگر اطلاعات لازم پرداخته سپس به
تحلیل این اطلاعات پرداخته است. بهعنوان نتیجه میتوان به این نکته اشاره کرد که بیشتر نقوش حیوانی و گیاهی
نگارههای بکار رفته در این مکتب از هنر چین بوده و تزئین لباس و پوشاک اشخاص مصور شده متاثر از هنر بیزانس
میباشد. روش گردآوری اطلاعات استفاده از منابع مکتوب، کتابخانهای و همچنین شبکه جهانی اطلاعرسانی (اینترنت)
بوده است.
خلاصه ماشینی:
شاهنامه ی فردوسی بهعنوان مهم ترین کتابی که در طول تاریخ هنر نقاشی ایران طی دوره ها و مکاتب مختلف هنری ایران به تصویر در آمده است، در این مکتب مورد توجه خاص قرار گرفت و نسخه ای ویژه و بی نظیر از آن با عنوان شاهنامه دموت کتابت و مصور گشت که نگارههای آن زینت بخش بسیاری از موزه ها و مجموعه داران جهان میباشد.
2- پیشینه پژوهش شاهنامه فردوسی بهعنوان مهم ترین کتابی که در طول تاریخ هنر نقاشی ایران طی دوره ها و مکاتب مختلف هنری ایران به تصویر در آمده است، دارای جایگاه ویژه درسبک شناسی نگارگری ایران میباشد به همین جهت از جهات و زاویههای گوناگون مورد مطالعه و پژوهش منتقدان و هنر پژوهان قرار گرفته است.
com 3- تحلیل تطبیقی فرم و روایت در نگارههای شاهنامه ی دموت و بایسنقری، پایاننامه کارشناسی ارشد، استاد راهنما، استاد مشاور زینب صابر، دانشجو زینب حزباوی، دانشگاه هنر اصفهان1391 4- تحلیل و بررسی تصاویر شاهنامه دموت (ابوسعیدی)، پایان نامه کارشناسی ارشد نقاشی ، استاد راهنما بهزاد خسروی، استاد مشاور صدیقه شوشهریز، دانشجو میترا جشنی، دانشگاه هنر 1387 5- شاهنامه نگاری در ایران نوع اثر: کتاب، نویسنده: عبدالمجید شریف زاده، تهران، انتشارات سوره مهر 1392 این پژوهش به نوبه خود به گردآوری اطلاعات مربوط به مکتب تبریز ایلخانی پرداخته و یکی از آثار برجسته این دوره یعنی شاهنامه دموت را مورد بازبینی دقیق تر قرار داده است تا به شاخصه های نگارگری این مکتب دست یابد.