چکیده:
یکی از جرائم جنسی و خشونت‌بار در حقوق کیفری ایران که عفت عمومی را به‌شدت خدشه‌دار می‌کند و بر روان قربانی و سلامت جسمانی وی تاثیر سویی بر جای می‌گذارد جرم تجاوز به عنف است، جرمی که هیچ‌گاه تحت این عنوان در قوانین کیفری ایران به رسمیت شناخته‌نشده است بلکه تحت تاثیر فقه اسلامی تحت عنوان زنای به عنف و اکراه جرم انگاری شده است. در قانون مجازات اسلامی 1392 ایران شدیدترین واکنش کیفری یعنی اعدام برای مرتکب تجاوز به عنف در نظر گرفته‌شده است. قانون‌گذار ایران محدودترین تعریف از تجاوز به عنف را موردپذیرش قرار داده است، به این معنی که تجاوز به عنف از منظر حقوق کیفری ایران عبارت است از دخول آلت تناسلی مرد در واژن یا مقعد زنی غیر از همسر وی بدون رضایت زن. در قانون کیفری ایران محدود کردن موضوع تجاوز به عنف تنها از سوی بزهکار مرد علیه بزه دیده زن جای تامل است. از تحولات قانون مجازات اسلامی ایران مصوب 1392 تبیین تجاوز آرام در مقابل تجاوز سخت (همراه با اعمال مقاومت شدید و سخت از سوی بزه دیده) هست. قانون‌گذار ایران در بحث تجاوز به عنف با کاستی‌های فراوان روبه‌روست به‌طوری‌که با ارائه ماده‌ای ناقص از موضوعاتی همچون میزان رضایت بزه دیده و عدول از رضایت از سوی او، تجاوز علیه شخص مجنون، خنثی و همسر متجاوز کاملا مسکوت است. در این مقاله نویسندگان سعی کرده‌اند با تحلیل جرم تجاوز به عنف از منظر دکترین حقوق کیفری و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای مفهوم و عناصر متشکله این جرم و واکنش علیه آن و نحوه اثبات آن موردبررسی قرار گیرد تا نقاط ضعف و قوت قانونی این جرم برجسته شود.
One of the sexual and violent crimes in Iranian criminal law, which severely disturbs the public chaste and have adverse effect on the victim's mental and physical health, is the crime of rape. Rape with this name never in Iran's criminal code is recognized, but in the Islamic jurisprudence, it is called adultery. The Islamic penal code enacted in 2013 in Iran has selected the most severe criminal response, i.e. executions, for this crime. The Iranian legislator has adopted the most limited definition of rape, which from the perspective of Iran's criminal law rape means entrance of penis in the vagina or anus of a woman other than his wife without the consent of the woman. The noteworthy point is that in Iran's criminal code, the offender of the rape is only men and not the women. An amendment to the Islamic penal code of Iran approved in 2013 distinguished between the non-violent aggression versus violent aggression, in which victim conduct severe and hard resistance. Iranian legislator is faced with many shortcomings about rape so that it is completely silent about issues such as the degree of satisfaction of the victim, disapproving her satisfaction, abusing the insane or neutral person as well as the offender's wife. This article aimed by analyzing the crime of rape in terms of the doctrine of criminal law and by using the library resources to investigate the concept and elements of this crime and its components as well as to have a proper reaction against and detect the way it can be proved to highlight the strengths and weaknesses of this crime.
(
, 
, 
)
